مرگ نوروزی تلنگری برای جامعه ی فوتبال

این گونه تقدیر شده بود. به ظاهر تلخ است و دردناک. اما مرگ پایان نیست. فنا نیست. یک جدایی است. جدایی از دنیای فانی و پیوستن به دنیای باقی.

وقتی فرزند می خواهد متولد شود می گرید. تصور می کند دنیایش پایان یافته است اما او قدم به دنیایی می گذارد که وسعتش با جایی که در آنجا بوده قابل قیاس نیست و نعمت هایش فزون ترند. در آموزهای دینی آمده قیاس این دنیا با آخرت همانند شکم مادر با این دنیاست.

کمتر کسی مرگ را برای هادی متصور بود. برای هادی که تنها 30 داشت. کشتی گیر بود و بعد فوتبالیست شد. متعصب بازی می کرد و حاشیه نداشت حتی روزی که از پرسپولیس کنار گذاشته شد.

برای هادی که برای همسرش یک مرد بود و برای بچه هایش یک پدر مهربان. برای همبازیانش یک دوست خوب. برای همشهریانش یک همشهری پرافتخار.

وقتی خدا می گوید من از رگ گردن به شما نزدیک ترم یعنی اینکه او بخواهد به آنی اجراء می کند. تقدیر نوروزی این چنین بوده و حکمت را او می داند . ما تعظیم می کنیم به چیزی که او تقدیر کرده و آرزومند رحمت واسعه برای هادی عزیز هستیم و دستان را به سوی آسمان بلند می کنیم و از خدای خوب و مهربان می خواهیم همه نیکی ها را برای همسر هادی و بچه های عزیزش تقدیر کند. از دست دادن مرد زندگی و پدر غم سخت و جانکاهی است و فقط به زبان آسان است اما ایمان داریم به مهربانی های خدای خوب و مهربان. همان خدایی که وقتی صبر حضرت ایوب (ع) را در برابر بلاها دید نعمات را به او برگرداند.

شاید هادی برنگردد اما او جایی است باقی. که می تواند برای من و شما هم دعا کند و امروز نوبت من و شماست که امتحان می شویم. هادی همه امتحانهایش را داد و رفت و باید می رفت چون خدا این گونه تقدیر کرده بود.

هادی که رفت اما ای کاش ما اشک ها را تبدیل به محبت کنیم. هادی خوب بود و این همه واکنش طبیعی بود.

مرگ هادی یک تلنگر خوب است . برای ستاره هایی که با غرور روی زمین گام برمی دارند و فخر می فروشند و فکر می کنند همیشه برقرارند.

اکثر ستاره های فوتبال ما با هم خوب نیستند. بهم در رسانه می تازند. یکی کار دیگری را به زندان می کشد و در بعد در بیمارستان به ملاقات می رود. یکی دیگر حرمت مربی را نگه نمی دارد و تماشاگر را رودررومی کند.به خاطر فوتبال این مدیر عامل به آن مدیر عامل توهین می کند. تماشاگر با پرتاب سنگ هم سرمربی می شکند و هم سر بازیکن را. مربی ملی به مربی ملی توهین می کند و خلاصه اینکه همه ناهنجاری های رفتاری در فوتبال هویداست بطورریکه تماشاگر فوتبال کم شده است. دهه های گذشته برای بازی های تهران استادیوم کیپ می شد از تماشاگر اما امروز فقط گوشه ای کوچکی از استادیوم تماشاگر می نشیند.

همه رفته ای به فضای مجازی. زندگی را منهای محبت کرده ایم اما وقتی مرگ از راه می رسد باورش نداریم و محبت مان گل می کند و اشک می ریزیم. ای کاش این اشک های در حیات تبدیل به محبت می شد و در فوتبال کمی با هم مهربان بودیم.

از فوتبال لذت می بردیم .

هادی عزیز. روحت قرین رحمت. به یقین که جای خوبی رفته ای. پیش خدای خوب و مهربان. خدایی که رفتارش فرای رفتار بنده هایش است. او مولد دنیای حقیقی امان بوده در حالی که ما مدت هاست به فضای مجازی رفته ایم و دلخوشیم. دیگر محبت برای ما رفتار نیست. اشاره انگشت است روی کیبورد یا لمس روی تاچ.