بعضى ها اعتقاد داشتند در صورتى که بازیکنان تیمشان را ممنوع المصاحبه کنند، از طریق سایت خود بیانیه بدهند و براى مطبوعات خط و نشان بکشند، مى توانند موقعیت خود را بهبود ببخشند و از همین حالا به عنوان قهرمان بلامنازع لیگ برترلقب بگیرند و احتمالاً در لیگ قهرمانان آسیا هم بدرخشند.
فوتبالى ها مى دانند منظورمان از این حرفها چیست، کارشناسان مى دانند اگر فوتبال بى رحم شود دیگر دوست و دشمن سرش نمى شود. فوتبال بى رحم است و گاهى اوقات رفاقت را نمى فهمد،براى همین استقلال آن روى سکه را مى بیند و اسیر بى رحمى فوتبال مى شود. روند بازى هاى استقلال در 4 بازى گذشته این تیم نشان مى دهد که آبى ها براى از دست دادن این همه امتیاز و البته از دست دادن صدرنشینى آماده شده بودند. باخت به استقلال اهواز، 2 تساوى مقابل تیم هاى پاس و صبا منتجبه شکستى دیگر براى تیم صمد مرفاوى شد.
استقلال، تیمى که صدرنشین لیگ بود و به قول مدیرعاملش حاشیه اى جز خود آقاى مدیر ندارد، احتیاجى به بیانیه دادن و ممنوع المصاحبه کردن بازیکنان نداشت.استقلال ناآگاهانه وارد مسیرى شد که از همان ابتدا مى شد مخاطره هاى آن را حس کرد. حالا ما از شما سؤال مى کنیم، تیمى که صدرنشین لیگ بود و با گامهاى محکم به مسیرش ادامه مى داد چه نیازى به بیانیه داشت؟ تا قبل از صدور این بیانیه ها و جوابیه هاى روابط عمومى باشگاه که بدش نمى آید این و آن را نصیحت کند، استقلال چه حاشیه اى داشت و از این حواشى چه چیزى عاید این تیم شد؟