لابهلای مصاحبهای که از بهرام افشارزاده، مدیرعامل باشگاه استقلال دیدیم نکتهای نهفته است. مدیرعامل باشگاه استقلال وقتی با سوالی درباره جدایی بازیکنان مواجه میشود میگوید: «هرکسی میخواهد برود باید باشگاهش را معرفی کند تا ما تصمیم بگیریم.»
پاسخ افشارزاده کافی است تا سوالی برابرش قرار بگیرد. وقتی داسیلوای برزیلی با دریافتی 720 میلیون تومان برای نیمفصل از استقلال جدا شد و حتی یک دقیقه هم در بازیهای رسمی برای استقلال بازی نکرد آیا در مواجهه با جدایی او نیز چنین وسواسهایی به خرج داده شد.
با استناد به حرفهای خود افشارزاده آیا داسیلوا پیش از جدایی باشگاهش را معرفی کرد یا حق ترانسفری به باشگاه استقلال داد که به این سرعت و سهولت با جداییاش موافقت شد.
طبق قراردادی که روی سایت سازمان لیگ منتشر شده این دروازهبان برزیلی 720 میلیون تومان از باشگاه استقلال پول گرفته است و به طور قطع باشگاه استقلال چون پای بازیکن خارجی در میان است باید تمام حقوقش را طبق توافق بپردازد. اینکه استقلال از این قرارداد دچار ضرر مالی شده خود یک بحث است اما مساله مهمتر این است که زمان جدایی با داسیلوا چگونه برخورد شده و آیا ضوابط حرفهای مد نظر قرار گرفته و طبق گفته افشارزاده داسیلوا باشگاهش را معرفی کرده تا به اصطلاح باشگاه استقلال با وی وارد چک و چانه شود و اندکی از ضرر و زیان خود بکاهد؟!
آشکار است که مدیرعامل باشگاه استقلال از بیان این جمله که بازیکنان قبل از جدایی باید باشگاه خود را معرفی کنند منظوری دارد. مدیرعامل استقلال میخواهد با این کار از میزان زیانهای مالی به باشگاهش بکاهد و اگر امکانش باشد با باشگاه خواهان بازیکنانش وارد مذاکره شود تا اگر شد پولی بهعنوان حق ترانسفر دریافت کند و یا حداقل اگر پولی به بازیکن خودش بدهکار است الباقی را نپردازد. در مواجهه با بازیکنان داخلی بدون شک باشگاه استقلال همین روش را پی میگیرد. یعنی اگر قرار باشد طی هفته آینده بازیکنی از استقلال تسویه حساب بگیرد و به تیم دیگری برود باشگاه استقلال آن بازیکن را مجاب میکند تا از طلبش صرفنظر کند و برود. در مواجهه با داسیلوا اما چنین سیاستی پیش گرفته نشد.
دروازهبان برزیلی بدون اینکه باشگاهش را معرفی کند رفت. یعنی نه پولی به باشگاه استقلال داد و نه تخفیفی در حالی که به لحاظ فنی هرگز شایستگی چنین رفتاری از سوی باشگاه را نداشت اما همانطور که اشاره شد داسیلوا به دلیل اینکه یک بازیکن خارجی محسوب میشود، باشگاه استقلال نمیتواند رویش مانور بدهد و مجبور است طبق توافقی که ابتدای فصل شده پیش برود، نظیر آنچه در مواجهه با تمام بازیکنان خارجی که تا امروز به باشگاه استقلال آمدهاند و رفتهاند رفتار شده.
نمونهاش همین اواخر در مواجهه با شکایت توزی که باشگاه استقلال مجبور شد به خواستههای این بازیکن تن دهد. با این سابقه به زودی شنیدن این خبر که باشگاه استقلال تمام حقوق داسیلوا را پرداخت کرد به گوشمان میخورد اما این وسط برای آنهایی که این خبر را میشنوند هضم این همه دوگانگی در مواجهه با بازیکنان داخلی و خارجی دشوار است. چگونه میشود که باشگاه استقلال خود را مکلف میداند که با بازیکنان ایرانیاش سفت و محکم برخورد کند و تا جای ممکن از آنها امتیاز بگیرد و یا از آنها امتیاز کم کند اما در مواجهه با خارجیها جور دیگری قرارداد بسته میشود.
انتظار این است باشگاه استقلال که حالا کمیته نقل و انتقال تشکیل داده روی عقد قرارداد با بازیکنان خارجی دقت بیشتری از خود به خرج دهد و از این پس یا اجازه جذب بازیکن خارجی ندهد و یا اینکه اگر بازیکنی از دیگر کشورها جذب میشود شایسته پرداخت پول و این همه هزینه باشد.