مصاحبه سرمربی استقلال در مورد ملی‌پوشان حسابی سروصدا راه انداخته است.
انتظارمان از ملی‌پوشان بالاست. در این فصل عملکرد خوبی نداشته‌اند. دل ملی‌پوشان باید با استقلال باشد اما اگر بخواهند با دل چرکین بازی کنند، سود چندانی برای استقلال نخواهد داشت. ما 7 ملی‌پوش داریم که اغلب آنها هم عناصر تدافعی هستند اما ببینید چقدر راحت گل می‌خوریم. این آمار خود گویاست.
اما ملی‌پوشان معتقدند سرمربی باید حامی آنها باشد.
ببینید، تیم ملی جای بهترین‌هاست. ما 7 ملی‌پوش داریم و اگر آماده باشند، دل‌مان می‌خواست اصلاً 10 نفر در تیم ملی داشته باشیم اما فراموش نکنید تیم ملی جای بهترین‌هاست. گاهی اوقات دعوت شدن یک بازیکن به خودش ضربه می‌زند و او فکر می‌کند تحت هر شرایطی ملی‌پوش است و دنبال افزایش کیفیت عملکردش نمی‌رود.
اما به هر حال حتی اگر یکی، دو نفر جدا شوند، باز هم باید با همین نفرات لیگ را تمام کنید.
اغلب این نفرات با همین سرمربی قهرمان لیگ برتر شده‌اند بنابراین در توانایی‌هایشان جای تردید نیست اما بعد از جام ملت‌ها باید جلسه بگذارند و تکلیف‌شان مشخص شود. اگر تیم ملی قهرمان شود، با روحیه مطلوبی برمی‌گردند اما اگر ناکام شوند، بدون شک روحیه‌شان در برگشت بسیار پایین خواهد بود و این یعنی دردسر مضاعف. باید هر چه سریع‌تر فکری بکنیم. اگر ملی‌پوشان آماده نباشند، دیگر از امثال فخرالدینی و کریمی چه انتظاری می‌توان داشت؟ ملی‌پوشان عصای دست مربیان هستند اما به شرطی که واقعاً عصا باشند. هیچ کس به عصای شکسته تکیه نمی‌کند.