کارلوس کروش هم مثل هر آدم دیگری دوست دارد بازی به دلخواهش بگردد اما پرسش اینجاست: چرا شما نمی‌بخشی؟! محض یادآوری، محض گم نشدن حقایق از مرد پرتغالی می‌خواهیم سری هم به رفتار و گفتار خودشان درباره سیدمهدی رحمتی و هادی عقیلی خاصه اولی بزند. یک مربی که به رغم اصرار و فشار رسانه‌ها از اصول خودش کوتاه نیامد، حالا چطور توقع دارد دیگران برابر تخلف شاگردان او کوتاه بیایند؟ امروز کارلوس کروش تقاضای بخشش کسانی را دارد که گناهشان صدها برابر از سیدمهدی رحمتی بیشتر است؛ هر چند که کار رحمتی هم اصلاً قابل بخشش نبود و کروش تصمیم درستی در مورد او گرفت. این فوتبالیست‌ها قوانین یک کشور، خدمت سربازی و جوانان آن را به تمسخر گرفته‌اند و حالا به این و آن متوسل می‌شوند تا مورد عفو قرار بگیرند اما هیچ‌یک مستحق کرامت نیستند.
اگر لحظه‌ای چشم بر هم بگذاریم و به آن جوانکی فکر کنیم که با مدرک تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس به خدمت سربازی می‌رود یا آن پزشکی که ناجی جان انسان‌هاست اما نمی‌تواند کارت معافیت بگیرد آنگاه چه قضاوتی خواهید داشت؟ جوانان بسیاری را می‌شناسیم که نان‌آور خانواده‌اند اما به دورترین نقاط مرزی می‌روند تا به مملکت خود خدمت کنند، آنگاه تعدادی فوتبالیست پولدار و متمول کارت معافیت از خدمت سربازی جعل می‌کنند و انتظار بخشش هم دارند! نه، آقای کروش! با وجود تمام احترامی که به عنوان سرمربی تیم ملی برای شما قائل هستیم مجبوریم یادآوری کنیم خون فوتبالیست‌ها از سایر جوانان این مملکت رنگین‌تر نیست. حوزه نظام وظیفه هم فدراسیون فوتبال نیست که بتوان در امور آن دخالت کرد!
باز جای بسی تشکر و مزید امتنان از سردار موسی کمالی باقی است که قاطعانه اعلام کرد: «کروش بداند در مورد متخلفان رأفت اسلامی معنا ندارد.» حرف، حرف بسیار درستی است. همان‌طور که کارلوس کروش بابت یک خداحافظی عجولانه و تصمیم اشتباه سیدمهدی رحمتی برای همیشه چشم روی بهترین سنگربان سال‌های اخیر ایران بست و روی اصولش ایستاد باید به مسئولان حوزه نظام وظیفه هم حق داد براساس قوانین با فوتبالیست‌های خطاکار برخورد کنند.