استقلال هفته پنجم را از این حیث که دوباره دو ستاره را پیش رویمان قرار
داده شبیه به استقلال هفته قبل می‌بینیم. این بار هم ردپای کرار در پیروزی
استقلال پررنگ است؛ شماره 13ای که لقب موثرترین بازیکن این هفته‌ها شایسته
او است و دیگری سجاد شهباززاده که در همین دسته بازیکنان موثر قرار دارد.
سجاد شهباززاده را نیز با به ثمر رساندن 2 گل و پاس گلی که در همین بازی با
پیکان رقم خورد جزو بازیکنان کلیدی استقلال می‌بینیم.
استراتژی استقلال فرصتی پدید آورده که در هر بازی نه فقط یک بازیکن
بلکه چندین بازیکن بدرخشند. این خاصیت تیم‌هایی است که در ایجاد موقعیت گل
سیری ناپذیر و پراشتها جلوه می‌کنند. استقلال رخوت آلود 3 هفته نخست را که
یاس و ناامیدی را برای هوادارانش فراهم آورده بود در 2 هفته اخیر به سبب 2
برد پی‌درپی پرگل مقابل سایپا و پیکان و رسیدن به صدر جدول تیم متفاوتی
می‌بینیم؛ تیمی که به تعبیر امیر قلعه‌نویی شباهت دارد به سال 83؛ آن روزها
که خط آتش آبی‌ها به رعب‌آورترین خط حمله لیگ بدل شده بود و استقلال
می‌برد و می‌برد.
برای اینکه استقلال کنونی را شبیه استقلال رویایی آن زمان که زاییده
تفکرات خود قلعه‌نویی هم بود، بدانیم قدری زود است. اعتباری به هفته‌های
آغازین نیست. تجربه را باید در تحلیل‌ها بیشتر به کار گرفت و مد نظر قرار
داد. برای اینکه قاطعانه اعلام کنیم استقلال همان است که سال 83 می‌دیدیم
باید قدری تامل و تانی کنیم. استقلال زیبا شده، قابل کتمان نیست. استقلال
به مرز خودباوری در رسیدن به گل رسیده که این هم قابل کتمان نیست اما لیگ
هنوز به یک سوم از مسیر خود هم نرسیده و هفته‌های بسیاری تا پایان بازی‌ها
باقی است. آنچه از استقلال می‌بینیم برآیند همین پنج هفته است. تجربه نشان
داده – همانطور که سپاهان دست نیافتنی 3 هفته نخست را ناگهان در 2 هفته
اخیر خموده دیدیم - که هر تیمی می‌تواند ناگهان از حرکت باز ایستد یا اینکه
با سرعت و شتاب بیشتر به روندی که پیموده ادامه دهد. ظرفیت و پتانسیل رشد
بیشتر استقلال و تداوم این نتایج در هفته‌های آتی وجود دارد و به موازات آن
احتمال تکرار آنچه در بازی با سپاهان رقم خورد هم هست. بنابراین امیر
قلعه‌نویی باید هر دو وجه را ببیند. هم رویی که موجب شده او بگوید تیمم
شبیه سال 83 است و هم روی دیگر را که در بازی با سپاهان مشاهده کردیم.
به سبب فقدان بازیکنان تخصصی در پست دفاع میانی و نداشتن دروازه‌بانی
قابل اعتماد استقلال همچنان آسیب‌پذیر است. حساب پیکان را با دیگر تیم‌های
لیگ جدا کنید. امیر قلعه‌نویی اگر می‌خواهد برنده هفته‌های آتی هم باشد
باید واقعیت‌های موجود در تیمی که مقابلش پیروز شد را به خوبی بشناسد.
پیکان دارای ضعیف‌ترین خط حمله لیگ است. تیمی که طی 450 دقیقه‌ای که از لیگ
چهاردهم گذشته موفق به باز کردن دروازه هیچ تیمی نشده است. بنابر این بسته
نگه داشتن دروازه برابر این تیم نمی‌تواند کار چندان شاقی باشد و استقلال
باید در راستای تداوم این روند اقدام به تمرینات دفاعی بیشتر کرده و هر چه
زودتر بازیکنان تخصصی‌اش را که در مصدومیت به سر می‌برند به شرایط بازی
بازگرداند.
استقلال بازی هفته پنجم را برد که این پیروزی منتج به تعریف و تمجیدهای
بسیار از تیم قلعه‌نویی شده است. سپاهان و فولاد نیز خدمت بزرگی به آبی‌ها
کردند اگرچه معتقدیم بزرگترین خدمت را استقلال به خودش کرد اما ماجرای پر
رمز و راز لیگ همچنان ادامه دارد و فوتبال بر همان مدار غیرقابل
پیش‌بینی‌اش پیش می‌رود. استقلال هم می‌تواند مانند دو بازی اخیر برنده
باشد و بردهای قاطعانه‌ای را در هفته‌های آینده به چنگ آورد و هم به مانند
بازی با سپاهان تیمی دست بسته و عمیقا پراشتباه و بی‌اشتها در خط حمله.
وضعیتی که در دو بازی اخیر پیش آمده اما برای استقلال امیدوارکننده است.
استقلال از مرز 10 گل که میانگین 2 گل در هر بازی است گذشت اما هنوز تعداد
گل‌های خورده استقلال در تعادل با گل‌های زده‌اش نیست که این برمی‌گردد به
نقص‌هایی که در خط دفاعی وجود دارد و استفاده از دروازه‌بانی که هنوز به
تجربه کافی در چارچوب دروازه نرسیده است.