خشونت دایی در روح و روان بازیکنانش؛ قرمزی که رو به سیاه می رود

حالا پرسپولیس پرخاشگر شده.درست شبیه مربی اش که می خواهد با همه بجنگد تا به زعم خویش حقش را بگیرد.اینک این نوع از جهانبینی چگوارایی از دایی به بازیکنانش منتقل شده است.رضا حقیقی مرد آرام فجر سپاسی حالا تبدیل به فرد بی اعصاب شده که تحملش برای بازیکنان خودی هم سخت است. اما عجیب تر از او پیام صادقیان است که سراسیمه می خواهد خودش را در اوج به پایان برساند.
صحنه ای که منتظرش بودیم سرانجام فرا رسید.پس از چهار بار آرنج زنی به بازیکنان حریف و منفعل بودن باشگاه پرسپولیس و مهمتر از ان علی دایی، در لیگ چهاردهم و در دومین فصلی که پیام صادقیان، بازیکن ساکت ذوب اهن پیراهن سرخ را بر تن دارد، در دومین بازی فصل داور را نوازش کرد! درست شبیه همان حرکتی که کریمی کرد و پیه یکسال محرومیت را به تن خود و فوتبال ایران مالید.
دایی باز هم داور را مقصر می داند که می گوید چرا برابر اعتراضات ما واکنش نشان می دهید!.مربی شهامتش را ندارد تا معلم وار گوش پیان صادقیان را بگیرد و مقابل خبرنگاران در همان سالن کنفرانس خبری پس از بازی بگوید؛ بازیکن من حق ندارد انگونه بر سر داور فریاد بزند.بازیکن من اگر چنین کند هم جریمه مالی می شود و هم بازی بعد را از روی نیمکت دنبال می کند. اگر دایی فصل قبل یک بار پس از ان چهار ارنجی که ستاره تیمش به این و آن زد، یک بار معلم بودن را چاشنی مربی بودن می کرد شاید حالا اینده ستاره اش اینچنین به مخاطره نمی افتاد. او حالا باید دل به این ببندد که کمیته انضباطی ما همان حکمی را علیه پیام ندهد که پانزده سال قبل کنفدراسیون فوتبال اسیا علیه علی کریمی داد و او یکسال خانه نشین شد.
باخت به فولاد مهم نیست بلکه باید نگران این خشونت بی پایان بود. دو بازی و دریافت هفت هشت کارت زرد و دو کارت قرمز. یک جای کار ایراد دارد. گویی مدیرعامل برش لازم را ندارد.اعضای هایت مدیره توان شان را برای جنگ با هم صرف می کنند و کسی نمی خواهد(و یا شهامتش را ندارد) از سرمربی تیم بپرسد چرا شاگردانت این همه خشونت بی دلیل دارند؟چرا پرسپولیس در هر بازی باید تنها به خاطر اعتراض کارت زرد و قرمز بگیرد؟ ایا واقعا گرمای اهواز و باخت دو بر صفر موجب شد صادقیان داور را بزند؟ رضا حقیقی هنوز چکش دست طلبکارانش است و یا ماشین بدون پلاک دست مردم دارد که با این همه پرخاشگری پا به میدان می گذارد؟
این بازیکنان کارنامه شان مشخص است. در تیم های سابق خود ارام بودند و در تیم ملی خبری از این اعتراض ها نبود اما وقتی زیر نظر دایی کار می کنند ناگهان باربا پاپا عوض می شود. می دانید علت چیست؟ وقتی سرمربی تیم پرچمدار اعترض می شود.وقتی سرمربی تیم پس از هر ناکامی به داور هجوم می برد. وقتی علی دایی هر سال دست کم یک مورد شکایت بازی دادگاهی از این و آن را دارد ان وقت شاگردش از او تاسی می کند.
دایی اراده ای برای کنترل این همه خشم ندارد که اگر داشت فصل قبل بازیکنانش را ملزم به ارام بودن می کرد. با نصیحت و اندرز هم نمی شود لقمان وار این بازیکنان را دعوت به آرامش کرد. اینجا وظیفه مدیرعامل است، هیات مدیره است، کمیته فنی نابود شده است که قرارداد میلیاردی بازیکن را به او یاد اوری کد و بگوید در ازای هر کارت زرد و قرمزی که غیر فنی گرفتی،جریمه می شوی. مهمتر از جریمه مالی ، نیمکت نشین کردن است اما دایی دست کم در یکسال گذشته نشان داده اخلاق برایش اولیت صدم است! پس اینجا وقت ورود علیرضا رحیمی است.در قالب یک مدیرعامل مدیر که می داند چگونه از داشته های گران قیمت باشگاهش مراقبت کند. پیش از این امکان اصلاح صادقیان وجود داشت اما انفعال قرمزها کار را به جایی کشاند که شاید حالا فقط یک محرومیت سنگین موجب تادیب این جوان شود.