<ul> <li> <div align="justify"><font size="2">اینکه چرا امیر قلعه نویى با توجه به قهرمانى همراه با استقلال در لیگ برتر خیلى راحت از سمت خود کنار گذاشته مى شود در نوع خود بسیار سؤال برانگیز است اما نکته مهمتر از آن سیاست مدیران باشگاه براى جذب سرمربى جدید و نوع نگاه آنها به روند گزینش مربیان است که بسیار عجیب به نظر مى رسد. بعد از قطعى شدن جدایى قلعه نویى از جمع آبى پوشان، تب استخدام سرمربى خارجى باشگاه را فراگرفت و همان زمان نام مردانى همچون زدنیک زمن، برونو متسو، سنول گونش و چند مربى اروپایى بر سر زبان ها افتاد که البته هیچ کدام از این اسامى توسط مدیران باشگاه تکذیب هم نشدند تا مشخص شود استقلالى ها به دنبال مربیان بزرگى مى گردند. البته به نظر مى رسد آنها بیشتر به فکر «مربیان بزرگ» باشند تا در اندیشه بهره بردارى از اسامى بزرگ. نام هایى که طرح هر کدام از آنها یک موج رسانه اى بسیار وسیعى راه مى اندازد و قطعاً مى تواند جنگ کرکرى استقلالى ها با حامیان امیر قلعه نویى را به سود مدیران باشگاه تمام کند اما آیا واقعاً این افراد درمان درد استقلال محسوب مى شوند؟ آیا زدنیک زمن که حالا حتى در کشور خودش (جمهورى چک) هم مربى بزرگى به حساب نیامده و یا برونو متسو که طى ۴ سال گذشته نصیبى جز ناکامى در کشورهاى عربى نداشته است، مى توانند ناجى استقلال لقب بگیرند؟ به نظر مى رسد مسئولان استقلال در روند انتخاب کاندیداهاى خود بیشتر از آنکه به کارایى آنها فکر کرده باشند ملیت و گذرنامه افراد را ملاک انتخاب خود قرار داده اند. <br> </font></div> </li></ul>