«حسن حبیبی» اولین سرمربی رسمی فوتبال ملی ایران بعد از انقلاب بود. او در تیر ماه سال ۱۳۵۸ تیم منتخب تهران را در مسافرت به شوروی همراهی کرد و بلافاصله بعد از آن به دنبال حضور «ناصر نوآموز» در راس فدراسیون فوتبال به سمت سرمربی رسمی تیم ملی ایران منصوب شد. حبیبی بعد از «پرویز دهداری» و «محمد رنجبر»، سومین کسی بود بود که هم سابقه کاپیتانی تیم ملی و هم سرمربیگری این تیم را داشته است. پس از او «علی پروین» و «علی دایی» نیز این موقعیت را تجربه کرده اند.
