بیانیه محمد مایلی کهن در انتقاد از باشگاه استقلال و امیر قلعه نوعی آنقدر غیرمنتظره و غافلگیر کننده بود که کمتر کسی در این شرایط انتظارش را داشت. بیانیه ای ظاهراً در پاسخ به بیانیه باشگاه استقلال و همین طور اظهارات قلعه نوعی با ادبیاتی دور از شأن سرمربی تیم ملی. استفاده از کلماتی نظیر شعبان بی مخ، کوتوله، سیاه کار گروهبان قندلی و ... برای توصیف قلعه نوعی را تمی توان هیچگاه باور کرد . سرمربی تیم ملی حق ندارد از چنین واژگانی برای نقد و نقادی بهره گیرد. مایلی کهن قرار است روی نیمکت تیمی بنشیند که متعلق به همه مردم است.
مردم ایران مربی بی ادب نمی خواهند و استفاده از چنین ادبیاتی را حتی اگر طرف مقابل از این نوع ادبیات استفاده کرده باشد برنمی تابد.حتی مربیانی که به داشتن چنین ادبیاتی شهره اند و در جامعه فوتبال کاملاً شناخته شده هیچ گاه در اظهارات رسمی خود از این واژگان ناپسند و زشت بهره نمی گیرند که مایلی کهن آن ها را به کار برده است، عجیب آن که مقامات فدراسیون فوتبال سکوت کرده اند و موضعی نگرفته اند انگار که برایشان اهمیتی ندارد سرمربی منتخب شان چه می گوید و چگونه دست به حمله زده است
آیا داشتن شأن و شخصیتی متناسب با پست بزرگی چون مربی گری تیم ملی، مد نظر مدیران فدراسیون برای انتخاب سرمربی نبوده است؟ آیا فدراسیونی که به اخلاق به طور خاص توجه دارد این نوع ادبیات را مصداق بی اخلاقی نمی داند؟ و اگر می داند چرا در قبال این بی اخلاقی سکوت کرده است؟ عجیب است که مایلی کهن به دنبال تعامل است اما خودش تنش درست می کند ! آرامش می خواهد اما خود آن را برهم می زند. بیانیه ای که او دیروز نوشته قطعاً فضای فوتبال ایران را ملتهب خواهد داشت اما سؤال اینجاست که او چرا دست به چنین اقداماتی می زند؟ آیا با این گونه حرکات ، خود به خود این شائبه به اذهان متبادر نمی شود که او خود، مایل به ایجاد چنین فضایی هست. تا بعدها درصورت ناکامی احتمالی مدعی شود که آرامش را از او گرفته بودند که نتوانسته دراین فضا کار کند؟ و اگر اینگونه نیست چرا او فضای فوتبال رل ملتهب میکند در حالی که می داند اینگونه بیانیه ها بدون پاسخ نمی ماند؟
مایلی کهن اما اکنون ثابت کرده که نیمکت تیم ملی برای او بزرگ است. اگر فدراسیون در انتخاب وی دودل بوده و در نهایت، با تساهل و تسامح او را برگزیده ،اکنون و با انتشار این بیانیه، باید تصمیم خود را پس بگیرد. مردی با این ادبیات نباید روی نیمکت تیم ملی بنشیند. این را نه ما،بلکه همه مردم با فرهنگ ایران، پس از خواندن این بیانیه خواهند گفت بدون اینکه ذره ای تردید داشته باشند .تیم ملی و حامیانش که تمام مردم ایرانند، مربی ای را نمی خواهند که در این مقطع حساس به حاشیه ها دامن بزند، تنش را بیشتر کند و همین شانس اندک تیم ملی را یرای صعود را از بین ببرد. آنها مربی ای نمی خواهند که چاله میدانی سخن گوید و از واژگانی بهره گیرد که اینگونه استنباط شود اگر بحث نوشته و انتشار آن نزد افکار عمومی نبود، او از چه واژگانی برای نقد و نقادی استفاده می کرد؟ عجیب اینکه مایلی کهن به طور غیرمستقیم به انتقاد از خود دست زده است و خود را مخاطب قرار داده:آنجا که می گوید ((سایپا طی روزهای اخیر مورد هجوم ناجوانمردانه ترین الفاظ که تنها از شعبان بی مخ ها و توجه هایشان برمی آید، قرار گرفته...)) آقای مایلی کهن الفاظی که در بیانیه شما آمده از جه کسانی بر می آید؟
منبع: توپ ورزشی