از استعفای ماجدی تا سرگردانی تیم های پایه

در سالی که تیم ملی ایران توانسته مجوز حضور در جام جهانی را بگیرد فدراسیون فوتبال خود را در بخش پایه ها دچار چالش های عجیب و غریبی کرده است.

از روز چهارشنبه لیگ برتر شروع می شود و قاعدتا در این روزهای گرم فوتبالی همه سرگرم یکی از مهمترین و پر جاذبه ترین مسابقات داخلی می شوند و آنچه خیلی زود به فراموشی سپرده می شود توجه به تیم های پایه است.

البته که تیم های رده پایه طبق روال در حال برگزاری اردوهای خود هستند اما آنچه مهم است ارزیابی شرایط این تیم ها و از آن مهمتر پشتوانه و امنیت شغلی مربیان این رده است.

روزی که فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت میرشادماجدی را به عنوان سرپرست کمیته جوانان انتخاب کند شاید کمتر کسی به این انتخاب خرده گرفت. میرشاد ماجدی هر چند به طور همزمان سرپرستی تیم استقلال را برعهده داشت و شاید تنها اشکالی که می توانستیم به این مسئله بگیریم همین مورد بود اما به عنوان یک نیروی جوانی با تجربه و  کاربلد به شمار می رفت و  امیدوار به این بودیم که به زودی کمیته جوانان با رویه ای جدید و با حمایت های بهتر نسبت به تیم های پایه شاهد شکوفایی هر چه بهتر تیم های ملی در این رده خواهیم بود.

درحالی که هنوز مدت حضور ماجدی در فدراسیون فوتبال به یک سال هم نرسید به یکباره علی کفاشیان در اقدامی که تاکنون هنوز علت آن توضیح داده نشده و گفته نشده با ناصر شفق عضو اسبق هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال جلسه ای را برگزار کرد و وی را به عنوان مدیر تیم های پایه معرفی کرد.

اقدامی عجیب و قابل تامل. اینکه شفق بر اساس چه مستنداتی باید این سمت را در فدراسیون فوتبال بر عهده بگیرد خود جای سوال است اما مسئله این است که چرا میرشاد ماجدی به عنوان سرپرست کمیته جوانان نباید در جریان این مسئله قرار می گرفت؟

این سوالی است که هنوز سران فدراسیون خود را ملزم به توضیح آن نکرده اند و از آن مهمتر که خیلی ساده با استعفای ماجدی موافقت شد.

اکنون مشخص نیست کمیته جوانان توسط چه کسی اداره می شود و از همه بدتر که این روزها شنیده می شود قرار است در برخی از تیم های پایه که سرمربیان آن چندسالی است در حال کار کردن هستند و این بچه های نونهال  و نوجوان را زیر پرو بال خود گرفته اند تغییر کنند.

سالهاست که صدای اتفاقات نامناسب از نحوه یارگیری و تست گیری و انتخاب مربیان و نحوه چگونگی استفاده از نیروها در تیم های رده پایه اعم از ملی و باشگاهی به گوش می رسد اما کسی ظاهرا حاضر به گوش دادن به این فریاد نیست و اکنون که امید به تیم های پایه خود بسته ایم تا نسل نونهال و نوجوان فعلی به زودی دست این فوتبال را بگیرند دچار سرگردانی شده اند.

آن هم در سالی که تیم زیر 17 ساله ها باید در جام جهانی شرکت کند و تیم جوانان باید سر و سامانی به خود دهد و بتواند مقدمات حضور خود در مسابقات قهرمانی آسیا را فراهم کند.

کاش همه آنچه که این روزها از تیم های پایه در رده ملی می گویند فقط در حد همان شنیده ها باشد و به یکباره و بی دلیل شاهد تغییر مربیانی که چند سالی است برای این تیم ها زحمت کشیده اند نباشیم و یا اگر قرار است تغییری نابهنگام صورت گیرد شاهد حضور افرادی نباشیم که رابطه آنها را به تیم ملی نزدیک کرده نه ضابطه و سابقه.

درست است که لیگ برتر از چهارشنبه استارت می خورد و سر همه حسابی شلوغ می شود اما کاش در این سر شلوغی ها نسل نوجوان و نونهال خود را فراموش نکنیم. وقتی چیزی کاشته نشود نمی توانیم در آینده محصول پر برکتی را برداشت کنیم. یادمان باشد اگر امروز به فکر نباشیم فردا نباید توقع قهرمانی و افتخارآفرینی داشته باشیم.