سادگی در حرفهایش موج میزند اما اصرارش بر لوتی و بامعرفت بودن هم چیزی است که به چشم هرکسی میآید. پسر امیر قلعهنویی خیلی راحت از بالانشین بودن این روزهایش میگذرد و با افتخار از بچه نازیآباد بودن پدرش حرف میزند. در کل محمد هوتن پازلی از زوایای مختلف شخصیت امیر قلعهنویی است. مجموعه همه این چیزها از گفتوگو با محمد هوتن مصاحبهای خواندنی می سازد.
کلاً پسر قلعهنویی بودن به نفعت بوده یا به ضررت؟!
این واقعاً سؤال سختی است! اگر از جنبه فوتبالی بخواهیم به این قضیه نگاه کنیم. من در کنارم پدرم مشاورههای مربی را دارم که هرکسی ندارد. اگر خیلی راحت به اردوی بزرگسالان میروم و با آنها تمرین میکنم بهخاطر این است که پسر امیر قلعهنوییام اما خب خیلی وقتها هم این پسر قلعهنویی بودن به ضررم بوده. من در جوانان استقلال خیلی تلاش میکنم و در حال حاضر یکی از خوبهای تیم هستم اما مثل روز برایم روشن است که اگر کمی زودتر از موعد به بزرگسالان بروم یا به تیمملی دعوت شوم، همه میگذارند به حساب پسر قلعهنویی بودنم. علی دوستی سرمربی تیمملی نوجوانان دوست قدیمی و صمیمی پدرم است. بهخاطر همین موضوع هنوز به تیمملی دعوت نشدهام. خیلی میگویند دوست پدرت به تیمملی دعوتت میکند.
در کارهای غیرفوتبالی چطور؟ تا حالا به خاطر قلعهنویی بودنت کارت راه نیفتاده؟
خب چرا. همیشه سعی کردهام بابت قلعهنویی بودنم امتیازی نگیرم نه که دوست نداشته باشم اما یک وقتهایی خجالت میکشم. معمولاً هرجایی که میروم و من را می شناسند مردم به من لطف میکنند و هوایم را دارند البته وقتهایی هم که با پدرم هستیم این محبتها بیشتر است و خیلی از مردم دربرخوردهایشان خجالتمان میدهند.
اما این ماجرا روی دیگر هم دارد. رفتار پرسپولیسیها با شما چطور است؟
باور کنید خیلی وقتها پرسپولیسیها هم با ما خوش برخوردند و کارمان را راه میاندزند.
برخورد پدرت با تیپهایی که میزنی چطور است؟
من کلاً زیاد اهل تیپ زدن و این چیزها نیستم حتی خیلی وقتها از دوستان دیگرم سادهتر میگردم اما پدرم هم زیاد با این طور چیزها کاری ندارد چون نصیحتهایش را قبلاً به من کرده. او همیشه به من میگوید سعی کن همیشه ساده باشید تا ماندگار شوی. پدرم حتی براین مثال بازیکنانی مثل مجتبی جباری، مسی و فیلیپلام را میزند. بابا همیشه میگوید زیاد توی چشم بودن آدم را خراب میکند.
اما یکبار یکی از رونامهها نوشته بود که پدرت با مدل موهایت مشکل دارد
اتفاقاً آن روزنامه را دیدم. آنها حتی عکس من را دستکاری و طوری دور سرم را سفید کرده بودند که کلاً مدل موهایم عوض شده بود. اما واقعاً قضیه آن چیزی نبود که آنها نوشته بودند. ضمن آنکه اگر پدرم با من مشکلی داشته باشد که نمیآید جلوی مردم و خبرنگاران جار بزند.
تا حالا به این فکر کردی که اگر پدرت امیر قلعهنویی نبود، الان استقلالی بودی یا پرسپولیسی؟
واقعیت این است که من از وقتی چشم باز کردهام و راه رفتن یاد گرفتهام دوروبرم حرف از استقلال بوده. زمانی که تازه از فوتبال سردرآوردم و به آن علاقهمند شدم، پدرم بازیکن استقلال بود و من فقط طرفدار تیم پدرم بودم. اما حالا با اینکه استقلالی هستم سعی میکنم روی تیمم تعصب کورکورانه نداشته باشم. مثلاً علی کریمی بازیکن محبوب من است و برایم مهم نیست که او پرسپولیسی است.
یعنی علی کریمی را بیشتر از فرهاد مجیدی دوست داری؟
بحث دوست داشتن جداست. آقافرهاد یکی از اسطورههای من است ولی سبک فوتبال این دو نفر با هم تفاوت دارد. مجیدی را سبک خودش دوست دارم و برای فوتبال کریمی به شکل دیگری احترام قائلم.
در سالهای اخیر پدرت در کنار فوتبال اختلافات زیادی با افرادی مثل مرحوم حجازی، مجتبی جباری و حتی فرهاد مجیدی داشت. این اختلافات روی احساسات تو به عنوان یک هوادار عادی استقلال تأثیری نداشت؟
گاهی وقتها ناراحت میشدم اما پدرم همیشه میگفت: تو خودت را قاطی این ماجراها نکن. البته سن من هم کم بود و در یکسری از مسائل حق اظهارنظر نداشتم. بابای من روی احترام بزرگتر کوچکتری خیلی حساس است به همین دلیل حتی در زمانهایی که ذهن خودش خیلی درگیر میشد به من میگفت تو نباید در اختلافات بزرگترها دخالت کنی.
اما بعد از فوت مرحوم حجازی همه اعضای خانواده او درباره پدرت صحبت کردند. هیچ وقت دلت نخواست در این بحثها از پدر دفاع کنی؟
اگر دقت کرده باشید، پدرم در زمان آن مصاحبهها سکوت کرده بود و جوابی به صحبتهایی که دربارهاش میکردند، نمیداد. به همین دلیل ما هم سکوت کردیم و چیزی نگفتیم. باور کنید من آقای حجازی را خیلی دوست داشتم و بعد از فوت ایشان خیلی ناراحت شدم. پدرم همیشه میگوید ما سربازهای استقلالیم و باید به هرکسی که برای تیم زحمت کشیده احترام بگذاریم.
همانطور که استقلالیها برای پدرت شعارهای خوب میسازند، پرسپولیسیها هم بعضی وقتها شعارهای بدی دربارهاش میگویند. تا حالا شده دلت از شعارهای بد بشکند؟
تا چند سال پیش پدرم اصلاً نمیگذاشت بازی استقلال - پرسپولیس را به ورزشگاه بروم. اما یک بار وقتی پدم سرمربی نفت تهران بود. با پرسپولیس بازی داشتند و من به همراه مادر و خواهرم داشتیم بازی را از تلویزیون نگاه میکردیم. آن روز پرسپولیسی شعارهای بدی علیه پدرم دادند و ما همه آنها را از تلویزیون میشنیدیم. آن روز خیلی حالم بد شد دلم به معنای واقعی شکست. هیچ وقت آن روز را فراموشی نمیکنم.
پدرت ژنرال استقلالیهاست! تا حالا شده به شوخی او را ژنرال صدا بزنی؟
ژنرال نه ولی وقتی تبریز بودیم و پدرم مربی تراکتورسازی بود، هواداران لقب جالبی به او داده بودند و او را «امیر پاشا» صدا میزند. من این لقب را دوست داشتم و بعضی وقتها به شوخی پدرم را امیر پاشا صدا میزدم. اتفاقاً پدرم هم این لقب را خیلی دوست داشت و وقتی امیر پاشا صدایش میزدم کلی کیف میکرد.
بهنظر تو امیر قلعهنویی بهترین مربی ایران است؟
نمیگویم بهترین چون ایران مربیهای خوب زیاد دارد. ولی به جرأت میگویم پدرم جزو چند مربی ردهبالای ایران است./ش