50 سال
پیش، چند ماه قبل از اینکه جان اف کندی کشته شود، ژوزه ماریو دوس سانتوس مورینیو فلیکس
در ستوبال به دنیا آمد. یک زندگی فوتبالی انتظار وی را میکشید و مورینیو پس از سالها
توانست کارش را روی نیمکت به اثبات برساند.
مورینیو
در این مدت به موفقیتهایی رسید که برای شمارش آنها به انگشتانی بیشتر از انگشتان یک
دست نیاز دارید.
مورینیو
در همان سالی به دنیا آمد که مایکل جردن و تارانتینو (کارگردان هالیوود) متولد شدند،
اولین افتخارش را در سن 40 سالگی به دست آورد و پس از آن پسرفت نکرد.
وی یک دهه
پر افتخار را پشت سر گذاشت که او را به یکی از پرافتخارترین مربیان دنیا تبدیل کرد
و هنوز هم زمان زیادی برای افزودن بر افتخاراتش دارد.
7 قهرمانی در لیگ، 6 قهرمانی در جام حذفی و 4 سوپرجام در 4 کشور
مختلف، 2 قهرمانی در لیگ قهرمانان و یک جام یوفا افتخارات مورینیو هستند. در حالی که
نیمقرن از عمر وی سپری شده است، مورینیو نام مستعار آقای خاص را برای خودش ابداع کرد.
وی در پرتغال،
انگلیس، ایتالیا و اسپانیا به قهرمانی رسیده و در سالهای 2004 و 2010 بر بام اروپا
ایستاد.
به هر حال
مورینیو یک جنبه دیگر هم دارد و آن هم بدنامیهایی بود که رزومه او را لکهدار میکرد.
از انگشت فرو کردن در چشم ویلانووا تا منتظر شدن در پارکینگ برای داور و محرومیت از
سوی یوفا برای بیاحترامی در بازی، سرمربی پرتغالی به اندازه موفقیتهایش حاشیه دارد.