1- بهمان بر نخورد، فدراسیون «هردم بیل» یعنی همین فدراسیون فوتبال ما! چرا هردم بیل؟ فدراسیونی که به یک باره شور می گیردش و احساساتش غلیان می کند، می آید اعلام می کند قانون منع فعالیت دروازه بان های خارجی همچنان پابرجاست آن هم به دلیلی که اصلا ربطی به فوتبال ندارد، بعد که اعتراضات بالا می گیرد همه آقایان می زنند زیر همه چیز که «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم» و بحث می رود سمت این که «ما چنین چیزی نگفته ایم» و در نهایت هیات رئیسه تصمیم می گیرد، نشان دهنده بلبشوی حاکم بر فدراسیون فوتبال است و خب لابد دیگر برای همه ما عادی شده که فدراسیون کفاشیان را این طور «هر کی، هر کی» ببینیم!
2- شاید بشود درصد بالای رای بینندگان برنامه نود به این موضوع که چنین قانونی به سود فوتبال کشور نیست را حاکی از جو حاکم بر جامعه ورزش و مخالفت های رسانه ای با این موضوع دانست که به طور کلی مردم ما از این دست عادات موجی و جوی زیاد دارند در تمام زمینه ها اما خب قطعا بخشی از موضوع هم به درک آن ها از این مقوله بر می گردد. در هر صورت تماشاگران نود، جمعیتی را شامل می شوند که مخاطب اصلی فوتبال و مجموعه ورزشگاه روها هستند و بر همین اساس نظرشان مهم و درخور توجه است.
3- در مورد این قانون مسخره بر خلاف گذشته که این بحث مطرح شد حالا یک مدت زمانی طی و مساله صاحب کارنامه شده است. حالا می شود قضاوت هایی بر اساس واقعیت ملموس ارائه داد که خب البته مواردی را شامل می شود که قابل پیش بینی بود و بارها از سوی تحلیگران، کارشناسان و خبره هایی مثل شادروان ناصر حجازی مطرح شد.
سر جمع باید گفت این قانون مسخره فقط توانسته به صورت کمی موجب رشد دروازه بانان ما شود و آن ها را به صورت فله ای و قارچ گونه به سطح اول فوتبال کشور وارد کند آن هم با پول های کلان! بدون شک مسول پول هایی که بدین ترتیب از جیب مالیات دهندگان به این گونه افراد می رسد، فدراسیون فوتبال است.
در بیسوادی فوتبالی فدراسیون همین بس که آقایان بعد از این مدت هنوز هم نفهمیده اند که با این قانون مسخره رشد پله پله دروازه بان ها از رده های پایین تر را تبدیل کرده اند به رشد قارچ گونه به نحوی که شاهد بوده ایم مثلا فلان تیم با از دست دادن یا مصدومیت دروازه بان های اصلیش مجبور شده دروازه بان تیم های لیگ پایین تر یا رده های پایه را در لیگ برتر مورد استفاده قرار دهد. این رشد کمی هیچ وقت منجر به ظهور یک حجازی یا عابدزاده دیگر نشده، چرا؟ چون آقایان راه را اشتباه رفته اند، چون این کاره نبوده و نیستند!
4- ایراد اصلی این قانون مسخره اینست که حاصل تقلید کورکورانه رییس وقت سازمان لیگ برتر یعنی عزیزالله محمدی از کشورهای حاشیه خلیج فارس خصوصا امارات بوده است، نه کار کارشناسی. آقای عزیز محمدی شخصا دلش خواسته این قانون را وضع کند و کرده و کسی هم زورش به او نرسیده، کسی هم نتوانسته حرف حساب را حالی این بنده خدا کند و رییس بالا دستی اش هم که همیشه مرئوس بوده و البته خندان!
عزیز محمدی تا روز آخر حضورش در فدراسیون فوتبال هم به این سوالات پاسخ نداد که آیا او در این زمینه صاحب نظرتر است یا کارشناسانی مثل حجازی و کربکندی و امثال این ها؟ آیا فدراسیون کشورهایی مثل انگلستان و ایتالیا و فرانسه به اندازه عزیز محمدی شعورشان نمی رسیده که با وضع چنین قوانینی دروازه بانی کشورشان را رشد دهند یا نه، این عزیز محمدی بوده که بیشتر از آن ها عقلش می رسیده؟
آقایان کارنادان که الگوی شان امارات بوده آیا نگاه کرده اند، ببینند این قانون هیچ فایده ای برای فوتبال این کشور نداشته است؟ آیا دروازه بان های اماراتی که سال هاست این قانون در فوتبالش اجرا می شود الان جزو بهترین های آسیا هستند؟
5- آقایان فدراسیون نشین اگر قصد خدمت دارید که البته واضح و مبرهن است ندارید، چون دانش و کاردانی اش را ندارید پس حتی اگر بخواهید هم نمی توانید خدمت کنید بلکه فقط زحمت هستید و خرابکاری! با این حال اگر ذره ای دلسوزی نزدتان پیدا می شود و به اندازه عزیز محمدی (که ول کن فوتبال هم نیست، چرا؟) لجباز نیستید بنشینید پای حرف آن ها که شعور فوتبال شان بالاست و درک درستی از این مقوله دارند.
آقایان برای رشد دروازه بانان این سرزمین نیازی به این قانون های مسخره و تخریب کننده نیست، فقط کافیست بروید در پی جذب مربیان دروازه بانی کاربلد و سازنده. بروید به جای این که وقت تان را صرف تخیلات منجر به وضع قوانین مسخره بکنید، تاریخ بخوانید، ببینید حجازی چگونه کشف شد، چگونه حجازی شد؟
اجرای این قانون حتی در دسته های پایین تر هم به ضرر فوتبال کشور است. یکی مثل فردوسی پور که به اندازه فهم خودش حرف می زند هم بهتر است این را بداند و مدام تبلیغ این قضیه را نکند. این قانون مسخره اماراتی در دراز مدت باعث یکدست شدن سطح دروازه بان های ایران شده و موجب نخبه کشی در این زمینه می گردد. این که یک جوان هجده ساله بشود دروازه بان اول یک باشگاه لیگ برتری پسرفت است، نه پیشرفت. باید بدانیم او با پذیرش این مسولیت بزرگ و سنگین فرصت یاد گرفتن را از دست داده است، خصوصا که مربیان دروازه بانی داخلی اکثرا به صورت تجربی کار می کنند و از دانش روز محروم هستند.
برای لمس بهتر موضوع کافیست عملکرد این فصل یکی مثل رحمان احمدی دروازه بان سپاهان را که زیر نظر یک مربی خوب خارجی کار می کند را با بازده فصل قبل او در پرسپولیس مقایسه کنیم. آن ها که فوتبال را می‌فهمند، قضیه دست شان می آید اما خب مشکل ما اینست که فوتبال فهم هایمان تصمیم گیرنده نیستند و تصمیم گیرندگان مان فوتبال را نمی فهمند!/ش