بازی تمام شد و بازیکنان و کادر فنی خوشحال وارد رختکن شدند. معمولا وقتی تیم میبرد مربیان کمتر از بازیکنان ایراد میگیرند. به واقع بازی استقلال بدون نقص هم بود و شاید این تفاوت بازی استقلال با دیگر بازیها سبب آرامش کادر فنی استقلال بود. نگاهها به بازیکنان است. ساموئل کجا است؟ گوشهای رفته و با خودش کلنجار میرود. چه کار میکند؟ رفتار او با دیگر بازیکنان متفاوت است. قدری عجیب و غیرمنتظره به نظر میرسد. در حالی که دیگر بازیکنان مشغول خوردن آب و میوه هستند ساموئل سرش را پایین انداخته و پشت ستون حرکات کششی انجام میدهد. یکی از مربیان استقلال به مظلومی میگوید: «نگاهش کن. بازیکن حرفهای یعنی این. همه دارند آب میخورند، او دارد کششی کار میکند.» پرویز مظلومی ساموئل را صدا میزند. او آرام آرام جلو میآید. بدون غرور و بدون تکبر. جی لوید پسر خوبی است؛ یعنی تا حالا که اینگونه بوده. مظلومی به او میگوید: «خسته نباشی.» و جی لوید هم لبخندی میزند و میگوید: «ممنون.» دیالوگ کوتاهی بود. ساموئل دوباره اجازه گرفت و رفت پشت ستون تا به حرکات کششی خود ادامه دهد و دیگر بازیکنان همچنان مشغول نوشیدن آب هستند! ساموئل خوب میداند که ریکاوری بلافاصله پس از پایان بازی شروع میشود و نباید لحظهای وقت را تلف کرد. عضلات به هم پیچیدهاش اوج حرفهایگری را در یک نگاه نمایان میکند...