آیا به راستی باید حرفهایی شبیه به این "برای همه دایی است و برای ما خاله است" را بشنویم؟!
استاد عزیز جناب مایلی کهن، بزرگوار این حرفها نباید به رسانه ها کشیده شود. باور کنید مردم هم خسته شده اند، خود شما 10 سال قبل اگر حرفی می زدید همه سرا پا گوش می شدند چرا که شما را فردی دلسوز و پاک می دانستند اما حالا همانها شما را به عنوان فردی می شناسند که سنگ خود را به سینه می زنید، آیا این درست است؟
چنین اتفاقی در همه محافل عمومی رد و بدل می شود و این برای من نویسنده که سالها شما را می شناسم دردآور است، عبور از خط قرمزها که مدام از سوی شما تکرار می شود (خط قرمزهای ادبی) شاید چند سال پیش جالب بود اما امروز حتی جالب هم نیست چرا که کار به جاهای باریک کشیده و شخص شما تقریبا با همه مدیران و مربیان این فوتبال درافتاده اید و علیه آنها حرف می زنید!
حتی با آنها که اصلا کاری با شما ندارند! و به هیچ وجه تداخل کاری با شما ندارند! کفاشیان، دایی، انصاری فرد، استیلی، قلعه نویی، فتح الله زاده و... همه و همه از سوی شما با ادبیاتی عجیب مواجه شده اند که بعضا حتی قابلیت پاسخ د دن هم نداشته است!
"حتی اگر حرفهای حاجی مایلی درست باشد ادبیاتش نادرست است"
... و این حرف کاملا درست است و جوابی ندارد!
ورود به حریم شخصی افراد مختلف حتی اگر حرف درستی بوده باشد و نقد، نقد صحیحی باشد باز هم غلط است به ویژه در رسانه ها!
حاجی مایلی می داند، بد نیست خوانندگان هم بدانند که بسیاری از رسانه ها با وجود آنکه نوشته ها و حرفهای مایلی کهن جنجالی است دیگر حرفهای ایشان را بازتاب نمی دهند و کار به جایی رسیده که سایتهای ورزشی دیگر آن حرفها را روی خط اینترنت نمی برند.
به راستی چرا؟ چرا باید حرفهای مایلی کهن که خود یک فرد ارزشی است و یک راهنما محسوب می شود فیلتر شود؟
مایلی کهن تا کجا خواهد پیش برود؟ مدافعانش چه کنند؟ تا به کی حرفها و زخم زبانهای منتقدان حاجی مایلی را بشنوند؟
انتقاد دارید: بسم الله.
حرف بزنید، مصاحبه کنید اما تخریب شخصیت نکنید، کیلوهای اضافی فلانی یا شهرستان محل تولدش یا اینکه چند سال پیش به تهران آمده هیچ ارتباطی به نقد کردن و نقادی ندارد که ندارد!
حتی اگر دیگران هم توهین کردند، مایلی کهن به عنوان یک بزرگتر نباید پاسخ بدهد و جوابی پرتاب کند که در شأن خودش نیست! در چنین فضایی است که اصل حرفها گم می شود. به همین مصاحبه اخیر نگاه کنید، حاضرم قول بدهم بیش از 80 درصد آنها که تیتر مصاحبه حاجی مایلی را دیدند، متن آن را نخواندند!
در میان این 80 درصد 2 دسته دیده می شوند. دسته اول آنهایی بودند که تیتر را دیدند و گفتند ولش کن این حرفها قابلیت خواندن ندارد! و دسته دوم هم فقط دنبال متلکها بوده اند که آنها را دیده اند و دیگر کاری به نقدهای احتمالی نداشته اند!
این بد است استاد مایلی کهن! به خدا شما ارزش خودتان را فراموش کرده اید.
بوده اند بسیاری از روزنامه نگاران که سالها از شما حمایت کرده اند و حالا دیگر چنین نمی کنند چرا که بعضا حتی خود آن حامیان هم مورد لطف شما(!) قرار گرفته اند. /ش
به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید
خیال سفر نداری زغبار این بیابان؟