سرنوشت حمید استیلی در پرسپولیس گره خورده به بازی فردا و نتیجه‌اش؛ بازی که خیلی ها آن را آخرین فرصت استیلی می‌دانند و گروهی هم از همین حالا آن را نوشته‌اند به اسم علی پروین؛ منتظر پرسپولیس علی پروینی‌اند و نشانه‌هایش را جستجو می‌کنند. برخلاف آنچه شنیدیم و از سوی رسانه‌ها به آن دامن زده شد اما اصلا قراری بر این همه تغییر نیست. تا اینجای کار تغییری در شکل‌تمرین‌ها به چشم نیامده و پروین هم فعلا حرفی نزده، درست مثل همان روزهایی که خودش سرمربی بود. فوت کوزه‌گری او را هنوز هم در ارنج کردنش می‌دانند و گاه مختصر صحبتی که بین دو نیمه با سرخ‌ها داشت. شاید او امروز هم می‌خواهد همان علی پروین سال‌های پیش باشد که فعلا سکوت پیشه کرده و مثل یک تماشاگر کنار ایستاده. هر چه هست روز بازی معلوم می‌شود که چه چیزهایی با نظر او عوض شده و چقدر از پرسپولیس فردا را باید به اسم پروین نوشت.
علی پروین را آنگونه می‌شناسیم که در قامت سرمربی هرگز به کسی جرات دخالت نداد و چطور می‌شود که امروز نقش دخالت کننده را برای خود بردارد؟ او یا حمید استیلی را به عنوان سرمربی پذیرفته که در این صورت دخالتش بی‌معنا خواهد بود و باید اجازه بدهد استیلی با تفکرات خودش پیش برود یا اینکه او را در حد سرمربیگری پرسپولیس نمی‌بیند که اگر اینطور است چه بهتر که هر چه زودتر عذرش را بخواهد.بدتر از همه اینها اما استقبال حمید استیلی است از دخالت‌های پروین. او با آن کاراکتر خاصش بدون شک مانع اعمال نظرهای علی پروین نخواهد شد و در واقع با این رفتار خود را قربانی می‌کند. استیلی خوب می‌داند که شکست برابر نفت با هر نتیجه و هرجور که باشد به پایش نوشته خواهد شد و او با روی باز از پذیرش این تقصیر استقبال می‌کند و در عوض، سه امتیاز مال علی پروین است؛ نه فقط این بازی که اگر استیلی بماند، این قانون نانوشته در ذهن پرسپولیس حک خواهد شد و دیدار فردا تنها شروع داستان است؛ شروع یک بازی دو سر باخت برای استیلی که اگر ببازد، می‌رود و اگر نه، همه موفقیت‌ها را می‌نویسند به پای علی پروین.