آندرانیک تیموریان در حالی که بابت مصدومیت در چرخه تمرین‌های تیم ملی هنوز به بهبودی کامل نرسیده بود در اولین بازی استقلال به میدان رفت. نگاهی به عملکرد شماره 14 آبی‌ها نشان می‌دهد او در اولین نمایش نمره قبولی گرفته است. اوج بازی آندو به صحنه‌هایی از بازی برمی‌گشت که او زیرکانه روی بازیکنان حریف خراب می‌شد و اجازه حرکت، نفوذ، بازیسازی و در خدمت تیم بودن را از آنها می‌ربایید. آندو در عین حالی که کوشش چشمگیری در جهت تخریب بازی حریف داشت خود یکی از مهره‌های کلیدی استقلال در امر بازیسازی بود. آندو را چهارشنبه شب در اولین نمایش آبی خود اینگونه دیدیم؛ بازیکنی که در اوج بازیسازی پیگیرانه بازی حریف را تخریب می‌کند و مانع از شکل‌گیری حملات آنها می‌شود. آندو نقش کلیدی و بارز خود را در زمانی که استقلال به گل رسید هم نشان داد. آنجا که اسماعیل شریفات از راست نفوذ کرده و توپ را برای آرش برهانی مهیا کرد. آندو آن لحظه بیکار ننشست و نظاره‌گر نفوذ شریفات نبود. او در این لحظه قدرت بدنی خود را به خوبی به رخ حریف کشید. آندو بازیکنانی که می‌خواستند به صف مدافعان سپاهان بپیوندند را از جریان بازی خارج کرد.
امید ابراهیمی می‌تواند مهر تاییدی بزند به این ادعا. آن لحظه که ابراهیمی می‌خواست در صف مدافعان تیمش قرار بگیرد با مانع سختی به نام آندو روبرو شد. اینکه آندو چنین خصوصیت بارزی را با خطا انجام می‌دهد یا خیر چندان مهم نیست. مهم این است که او به خوبی اصول بازی بدون توپ را بلد است. سال‌ها میدانداری در تیم‌های لیگ جزیره از آندو بازیکنی نه فقط از لحاظ بدنی تنومند بلکه از لحاظ ذهنی کاملا آشنا به تاکتیک‌های روز دنیا ساخته است. در فوتبال ایران کمتر شاهدیم که بازیکنی بازی بدون توپ را در کمال انجام دهد. آندو امسال در استقلال می‌تواند یک آموزش دهنده خوب باشد. او استاد بازی بدون توپ است و به خوبی از پس چنین تاکتیک مهم و تاثیرگذاری برمی‌آید.
بی‌شک به آمادگی رسیدن تیموریان منجر به تقویت هر چه بیشتر خط میانی استقلال هم خواهد شد. آندو در نوع بازی‌اش ریزه‌کاری‌هایی دارد که شاید آرام آرام بر هواداران استقلال روشن بشود. آندو امسال بیش از همیشه در فوتبال ایران دیده خواهد شد. استقلال زیر ذره‌بین است و بازیکنانش بیشتر. فصل یازدهم می‌توان بیشتر از بازی‌های تیموریان لذت برد. او را خوب ببینید و به دقت تماشایش کنید!