۱- در اینکه بازى مستقیم یکى از تاکتیک هاى فوتبال است و در مواقعى به کار مى آید، هیچ شکى نیست اما فقط در مواقعى، نه همیشه، نه از دقیقه ۱ تا ،۹۰ نه به عنوان تنها تاکتیک!
۲- سال ها پیش که ما بچه تر بودیم و مایلى کهن سرمربى تیم ملى بود و بعدتر على پروین سرمربى پرسپولیس، فوتبال داخلى براى ما یک تاکتیک بیشتر نداشت، سانتر از جناحین، ضربه سر مهاجمان، در پرسپولیس ادموند بزیک، بهنام سراج، پایان رأفت و ... این وظیفه را به عهده داشتند و در تیم ملى على دایى. تا دلتان بخواهد از آن تاکتیک ها انتقاد شد، هر کارشناس و غیرکارشناسى به این نکته اذعان داشت اما کو گوش شنوا؟! در آنقدر بر آن پاشنه چرخید تا نسخه مایلى کهن و بعدتر پروین را در تیم هاى ملى وپرسپولیس پیچید.
۳- بوعلى سینا مى گوید: «اگر براى یک کار اشتباه هزار دلیل اشتباه بیاورید، هزار و یک اشتباه مرتکب شده اید.» پرسپولیس این روزها شباهت تام و تمامى به تیم هاى مایلى کهن و پروین دارد با این تفاوت که این تیم تمامى ابزارهاى لازم براى بازى روى زمین را دارد، از تمام امکانات سخت افزارى و نرم افزارى به اندازه کافى بهره مى برد، حمایت کامل افکار عمومى و مسئولین را پشت سر دارد و از همه مهمتر مربى اش ادعاى اجراى فوتبال بین المللى را دارد! دلیل اصرار سرمربى پرسپولیس بر این تاکتیک هنوز مشخص نیست، اگر در بازى با استقلال فشار بازى و دفاع فشرده استقلال دلیل این امر بود، بازى دیروز اما هیچ توجیهى نداشت، زمین صاف و یکدست ورزشگاه ثامن مشهد، حضور مهره هاى تکنیکى مثل کریمى، پترویچ، نورى، نیکبخت و ضعف مفرط دفاع حریف در عمق دفاع، همه چیز را براى یک بازى زیبا و تاکتیکى فراهم کرده بود اما افسوس که نود و چند دقیقه بر یک کار اشتباه اصرار شد و البته نتیجه اش هم مشخص شد!
۴- انتقاد چندین باره به دفاع پرسپولیس که دیگر تکرار مکررات است، با در اختیار داشتن مهره هاى درجه یک دفاعى که هر تیمى آرزوى داشتن آنان را دارد، خط دفاع پرسپولیس فاجعه بار بازى مى کند، در هر بازى یک ترکیب متفاوت با بازى قبل در زمین گذاشته مى شود که تا آخر بازى فقط نظاره گر جولان مهاجمان حریف هستند!
نقش تیم مربیان و کادر به اصطلاح فنى در این میان چیست؟
شاید این تعطیلى چند روزه لیگ به کمک پرسپولیس بیاید تا سر و سامانى به اوضاع آشفته اش بدهد، در غیر این صورت و در صورت تداوم این وضعیت هر اتفاقى محتمل خواهد بود.