حرف هایی که علی کفاشیان در این مصاحبه اش زده تازگی خاصی دارد.او از مسائلی حرف زده که شاید تا به حال آنها را به زبان نیاورده باشد.رییس فدراسیون فوتبال همچنان تردید دارد که در سمتش باقی می ماند یا نه؟اما هرچه هست او نگران رییس بعدی فدراسیون است که البته او را بد بخت خطاب می کند!حرف زدن در مورد زمانی که کفاشیان در فدراسیون دو ومیدانی بوده تا امروز که به قول خودش سرمربی تیم ملی فکر می کند او یک شاهزاده است از دیگر بخش های این گفت و گوی خواندنی است.
*شما قبلا معاون فنی سازمان و دبیر کل کمیته ملی المپیک بودید. الان هم که رئیس فدراسیون فوتبال هستید. کدام پست از همه راحت تر است؟
دبیر کلی کمیته ملی المپیک خیلی خوب بود. ببینید من در سازمان همه پست های مهم را گشته ام الا ریاست را. سخت ترین پست فوتبال ایران به نظرم ریاست فدراسیون فوتبال است. اما راحت ترین و شبک ترین پست هم همان دبیر کلی کمیته ملی المپیک.
*شما که می گویید ریاست فدراسیون فوتبال از همه سخت تر است پس چرا مصاحبه می کنید و می گویید من دور بعد هستم و دوباره رئیس می شوم؟
من به خاطر مجموعه ام این حرف ها را می زنم تا با روحیه قوی کار کنند. محکم باشند و خلاصه کار را ول نکنند. اگر قرار است من بروم، دوست دارم روحیه ها خوب باشد. باید محکم بگویم هستم و تا روز آخر کار کنم. خلاصه باید اینطور باشیم تا بدبخت بعدی آمد زیاد مشکل نداشته باشد. به نظر من هر کس می آید به جای من می نشیند، یک آدم بدبخت است. دوست دارم کارها را درست انجام بدهیم و سالم فدراسیون را تحویلش دهیم. خدا را چه دیدی اصلا شاید دوباره داستان علی آبادی تکرار شد! شاید دوباره دعوا شد و آقای رئیس گفت کی به کی است، همین را بگذاریم در پستش باقی بماند. شاید گفتند از بین بد و بدتره همین را انتخاب کنیم به نفع فدراسیون می شود و دوباره من را گذاشتند در این پست ماندم.
*ماشاا... الان خیلی ها دارند برای پست شما دندان تیز می کنند.
آره من هم خیلی شنیدم. الان بعضی از دوستان ما در هیات رئیسه دارند فعالیت می کنند که رئیس فدراسیون فوتبال شوند!
*اصلا شرایط طوری شده که برخی از مقامات گفته اند اگر کفاشیان دوباره بشود رئیس فدراسیون فوتبال خدایتان را شکر کنید!
از نظر شما که بحث رفتن من اصل است چون اعتقاد دارید هر کسی به جای من بیاید بهتر است. منتهی شاید بشود همان بحث بد و بدتر. یک جمله ای هست که می گوید در جهنم مارهایی هستند که شما از ترس آنها پناه می بری به اژدها. مسئله ما هم همین است. یعنی شما از بین بد و بدتره، به آقا بده پناه می برید!(خنده) پیش خودتان می گویید ا، این که خیلی بهتر است. پناه ببریم به علی کفاشیانه که آدم بده است، یک وقت نرویم پیش بدتره! خب الان واقعا نمی شود گفت که من می روم یا نه. عمر ما هم دست خداست. هر چی قسمت بود همان می شود.
*قلبا دوست دارید بمانید یا بروید؟
کار اینجا خیلی سخت است. الان که کروش را آورده ایم و کارمان تازه سخت تر شده. اینجا ایران است ولی توقعات او در حد اروپاست. ما پایین هستیم و آنها بالا. هی نگران این می شویم که باید فلان کار را کنیم، فلان چیز را می خواهد و نباید کم بیاوریم. باید انتظارات او را برآورده کرد دیگر. ما تلاش می کنیم کار خوب کنیم. اصلا یک عادتی دارم و آن این است که اگر خوب کار را انجام ندهم کلافه می شوم ناراحت می شوم. اینها به ما خیلی فشار می آورد. یک موقعی هست شما پشت یک میز هستی. منابع مالی تامین است. راحت کارت را انجام می دهد، مثل دبیر کلی کمیته المپیک. واقعا در آنجا اینطور بود اما در فدراسیون فوتبال اینطور نیست. منابع مالی که نباشد انصافا نمی شود کار کرد. ما همش دنبال آن هستیم که بودجه بگیریم.
*سخت ترین آدمی که در فدراسیون با او جنگیدید چه کسی بود؟ فکر کنیم علی دایی...
من نمی خواهم زیاد درباره آن حرف بزنم یا بگویم حق با من بوده. اتفاقا من هم زیاد تجربه نداشتم. شاید اگر قبلا در فوتبال بودم می دانستم باید چطور رفتار کنم. به نظر من انتخاب مربی برای تیم های ملی خیلی خیلی سخت است. همین الان یک ماه و نیم، دو ماه دیگر باید تیم امید با عراق بازی کند. الان داریم هی با خودمان می گوییم چکار کنیم.
*الان که عراق آنطوری است، کشورهای عربی هم که آشوب است. مشخص شده با عراق کجا بازی می کنید؟
اگر خیلی شرایط خراب بود هر دو بازی را در ایران برگزار می کنیم! داشتم درباره سختی های انتخاب مربی می گفتم.جام جهانی هم می خواهد شروع شود و از آن طرف ما مشکل داریم. همیشه هم که ابزار جور نیست. هی باید برویم دنبال پول، دنبال فلان امکانات. خلاصه خیلی سخت می گذرد، اصلا راحتی که نداریم.
*بدترین شب کاری تان در فدارسیون کدام شب بود؟
به عربستان باختیم. مردم آمده بودند، رئیس جمهور آمده بود. دو تا گل خوردیم و آنطوری باختیم.
*آن شب راحت خوابیدید؟
اصولا من شب ها راحت می خوابم و از این نظر مشکلی ندارم!
*اصولا همه در فدراسیون خوش خواب هستند. آقای عسگری رئیس کمیته داوران هم خیلی سخت از خواب بیدار می شود. عادل فردوسی پور در برنامه زنده می گفت همسر ایشان هر چقدر تلاش کردند نتوانستند او را از خواب بیدار کنند!
آره، ما همه خوش خواب هستیم.
*یکی از معدود انتقاداتی که به عادل و برنامه اش در سال اخیر شده این است که برخورد خیلی خوبی در برنامه هایش با شما ندارد. به تعبیر خیلی از منتقدان شاید شان و جایگاه شما را حفظ نمی کند.
من با عادل فردوسی پور کاری ندارم اما به بیننده های آنها احترام می گذارم. آنها فرهنگ عادل را پسندیده اند که حتما برنامه او را می بینند. شاید عده ای هم خوششان نیاید و ایراد بگیرند اما برنامه او را نگاه می کنند. خب یک وقت هایی هست طرف داش مشدی حرف می زند ببینده دارد و یک وقتی هم کلاسیک. من معتقدم باید به ببیندگان آن برنامه احترام گذاشت. خیلی ها به من می گوید برنامه عادل نرو. می گویند او را راه نده، با او حرف نزن. نباید بروی و به سوالاتش جواب بدهی اما به نظر من 90 تنها برنامه خالص فوتبالی است و ببینده دارد. به هر حال برای مردم عکس المعل خیلی مهم است. آن دفعه که من با دایی در این برنامه حرف زدم مردم خودشان قضاوت کردند. من نمی توانم مثل دایی پرخاشگری کنم، آنطوری حرف بزنم و داد و بیداد کنم. خوبی اش این است که مردم می توانند قضاوت کنند.
*خب در آن زمان تصور عده زیادی این بود که دایی اشتباه کرد و بازی به نفع شما شد.
بله، ولی کلا این روش آدم هست. روش عادل فردوسی پور هم همین است. من به احترام ببیندگان حرف می زنم. به برنامه صندلی داغ هم که رفتم گفتم او آدم باهوشی است اما در راه منفی به کار می برد ولی خب مردم اینطوری بیشتر می پسندد و 90 هم همینطور می رود جلو.
*آقای ساکت مدیر عامل سپاهان گفته بود او شهرستان ستیز است و واسطه گر. می گویند کارمند استیل آذین هم هست. شما این را قبول دارید؟
من اصلا به سلامت عادل شک ندارم. او سالم است که توانسته اینطور کار کند. عادل رک است و این شیوه کاری اش مورد قبول مردم قرار گرفته. ما باید کمی «سعه صدر» داشته باشیم و کمی تحمل کنیم. باید بدانیم مردم بهترین قضاوت ها را انجام می دهند.
*درباره یک بحث جالب حرف بزنیم. قبول دارید شما یکی از کم در آمدترین آدم های فوتبال ایران هستید؟
من اصلا از فوتبال درآمد ندارم.
*یکجورهایی می شود گفت شما نفر آخر فوتبال هستید. شاید یک خبرنگار از شما بیشتر پول بگیرد. قطعا حقوق معمولی ترین بازیکن لیگ دسته دو هم از شما بیشتر است.
خب آدم همه چیز را باید بگوید. همین آخر سال سازمان تربیت بدنی به من یک میلیون بن خرید داد. ولی کلا باید بگویم من از اول افتخاری به ورزش آمدم و سعی کردم حضورم همیشه افتخاری بماند. در دو و میدانی میلیاردها پول آوردم. از راه اقتصادی ها، از جیب خودم نه. من که اصلا پولی ندارم بخواهم بدهم. این کارها را کردیم اما بنده نه شرکت درست کردم و نه کار دیگری. 15 میلیارد گردش پول داشتیم اما همیشه روی منافع خودم خط کشیدم. من کارمند بودم و الان دارم حقوق بازنشستگی ام را می گیرم. خانه خریدم و راضی ام. آدمی هستم که در زندگی صرفه جویی می کنم. خیلی تلاش کردم برای خودم آپارتمان بگیرم که خریدم. الان خدا را شکر بچه هایم خانه دارند و از نظر مالی در حد خودمان تامین هستیم. من آدمی نبودم که هیچوقت بخواهم از حد زندگی ام بالاتر بروم. همیشه اگر درآمدم 10 بود سعی کرده ام 5 خرج کنم.
*در آسیا رئیسی هست که وضعیتش مثل شما باشد. یعنی مانند شما پولی نگیرد؟
البته باید همه چیز را گفت. انصافا من برای جلسات به خارج از ایران می روم حق ماموریتم را می گیرم. حالا یک وقتی 100 دلار یک وقتی 500 دلار.
*پس آقای عنایت رئیس قبلی کمیته داوران الان برای خودش سرمایه داری است!
خب او از AFC پول دستمزد می گیرد. اما خدایی حسابدارها هستند بروید بپرسید. من در کمیته ملی المپیک هم پولی نگرفتم. آمدن حقوق برایم تعیین کنند، گفتم700 هزار تومان یا یک میلیون بگیرم جالب نیست. به هر حال جایگاهی داریم. بعد گفتیم اگر این حقوق بشود 5، 6 میلیون هم بد است. فردا کارمندان می شنوند و می گویند چه تبعیضی قایل شده است. خلاصه گفتیم اصلا پول نگیریم بهتر است.
*آدم مثل شما در این فوتبال هست؟
بله خیلی ها بودند. یکی آقای قراخانلو رئیس کمیته ملی المپیک بود. همین آقای تاج نواب ما هم حقوق نمی گیرد.
*حقوق نمی گیرید اما انصافا امتیاز زیاد می گیرید!
خب همیشه یک چیز منفی دارد و یک چیز مثبت هم هست. مثبتش شاید این خارج رفتنش باشد ولی باور کنید من خیلی علاقه ندارم و همین نایین خودمان را ترجیح می دهم!
*اگر کارلوس کروش بفهمد شما پول نمی گیرید چه حسی به او دست می دهد؟
بابا کروش فکر می کند من شاهزاده هستم. اینجا آمده ام تا خرج کنم. ولی واقعیت این است که در ایران خیلی با درآمدهای خیلی کم زحمت می کشیدند. بزرگترین شان همین بسیجی هایی که رفتند جبهه و شهید شدند. من نگاه می کنم یک عده هستند کرایه هایشان عقب افتاده. مشکلات همیشه هست. همین الان پدر من خیلی مریض است. نمی تواند غذا بخورد، لگنش شکسته و خیلی مشکل دارد. نگاه می کردم پدرم میلاردها داشت، بعد ما باید این پول را خرج می کردیم یا الان که پول ندارد، انگیزه ای برای کمک به او نداریم؟ راستش من خودم انگیزه ای برای پول در آوردن ندارم. انصافا سر این ماجرا هم ضرر نکرده ام. یکجورهایی با خدا معامله کردم. دوست ندارم مردم زیاد این موضوعات را بدانند ولی خدایی اش من از اول نمی خواستم بیایم به فوتبال. بعد هم که آمدم از صبح تا شب زحمت کشیدم. اگر وارد بودم شاید تصمیات بهتری می گرفتم و به شکل دیگری عمل می کردم. لطمه تغییرات مدیریت یک چیزی است که در تمام کشور وجود دارد. همانطور که می دانید من 10 سال رئیس فدراسیون دو و میدانی بودم که آقای رحیمی شدند جانشین من، معاول اول فعلی رئیس جمهور. 5، 6 ماه اول خود بنده در آنجا گیج می زدم و تازه بعد از آن به کار مسلط شدم. حالا اگر در همین فدراسیون فوتبال رئیس قبلی بیاید جانشین من شود قول می دهم یکسال زمان ببرد تا او کار دستش بیاید و مسلط شود. این خسارت تغییر مدیریتی در همه جا هست، حالا فوتبال آینه است و همه می بینند. به هر حال این مشکل همه جا هست. من سعی می کنم با امکانات موجود بسازم و بروم جلو وگرنه زیر مجموعه برایت تره خرد نمی کنند!
*تمام حرف ما این است که دوستان تان اگر انتقاد می کنند یا حرفی می زنند یا اگر خانواده تان ایرد می گیرند به خنده هایتان به خاطر شان و شخصیت خود شماست. شاید به این دلیل دوستان نزدیکتان اصرار دارند از فدراسیون فوتبال بروید. وگرنه هر کسی در کانامه اش نمره مثبت و منفی دارد.
بله، من خودم حرف های شما را قبول دارم و می گویم درست است. این انتخاب رئیس فدراسیون فوتبال در کشور ما پیچیده است. وقتی می رسد به انتخابات دوباره از نو شاید بخواهند باشی و بمانی. الان ما داریم با آقای سعیدلو خیلی خوب کار می کنید. رابطه مان خیلی خوب است و سعیدلو انصافا در همه زمینه ها با ما همکاری کرده است. الان بحث وزارت ورزش پیش آمده و معلوم نیست دم انتخابات چه کسی را بگذارند رئیس بعدی فدراسیون فوتبال! من خودم سال ها در ورزش هستم و از انتخابات خوب باخبرم. خب اعضای مجمع می روند کسی را انتخاب می کنند که ارتباط دارد و می تواند امکانات بیاورد. نگاه می کنند ببیند این آدم مورد حمایت هست یا نه. اگر باشد رای می آورد و اگر نباشد که بعید است. من الان به این دوستان اعضای هیات رئیسه توصیه می کنم خیلی برای ریاست فدراسیون فوتبال فعالیت نکنند. اول بگذارند وزرات ورزش تشکیل شود و بعد رئیس بیاید، آن وقت دست به کار شوند. بعضی ها الان با هم می نشینند نقشه می کشند و می گویند فلان کار را کنیم و فلان حرف را بزنیم. در واقع دلشان خوش است به این نقشه هایی که می کشند. اما اینها مهم نیست، تصمیمات را می گیرند. واقعیت این است من خودم دوست دارم کسی بیاید که واقعا به نفع فوتبال ایران کار کند. تشخیص اعضا هم خیلی مهم است.
*شما حاضرید بغل دست این رئیس کار کنید؟
من اعتقاد دارم ما باید فدراسیون و صحیح و سالم دست نفر بعدی بدهیم. شده من خودم می مانم و دو سه ماه کنار او کار می کنم تا تجربه ام را انتقال بدهم. به آن بدبخته کمک می کنم. بنده 10 سال رئیس دو و میدانی بودم. یک روز داشتم پرونده های روی میزم را نگاه می کردم که لابلایش یک پاکت دربسته دیدم. رویش نوشته شده بود برای آقای کفاشیان. خلاصه در پاک را باز کردم دیدم آقای غفوری فرد حکم داده آقای محلوجی رئیس فدراسیون دو و میدانی است. نگو آقای محلوجی با غفوری فرد حرف زده بود گفته بود من نمی روم دو و میدانی و ریاست کمیته ملی المپیک را می خواهم. آقای غفوری فرد تمام حکم ها را جمع کرده بود، الا حکم ریاست محلوجی بر فدراسیون دو و میدانی را. خلاصه من زنگ زدم آقای غفوری فرد گفتم من را عوض کردید، کی آقای محلوجی می آید که ایشان گفت نه بابا، شما بمان. اشتباه شده! با این حال من می دانستم قرار است تغییرات شود. این بود که بعد از یک مدتی آقای رحیمی معاون اول فعلی رئیس جمهور آمد به جای من، گفتم یک دو ماهی مانم پیش شما که با شرایط کار آشنا شوید. دیدم ایشان دو نفر را آورده که فقط دنبال گرفتن ایراد هستند، خلاصه من گفتم بهتر است بروم خانه که شما راحت تر بتوانید از کار من ایراد بگیرید. بعد از آن دو ماه و نیم به من زنگ می زدند می گفتند فلان کار را چطور انجام بدهیم، آنجا را چکار کنیم. با این پیشینه من از همین حالا گفتم از رئیس بدبخت بعدی فدراسیون فوتبال تحت هر شرایطی حمایت می کنم.
*این روزها بحث های زیادی درباره رقم قرارداد کروش مطرح است. یک نفر ادعا می کند 15 میلیون دلار او و دستیارانش گرفته اند. یکی دیگر رقم را کمتر می داند. خلاصه بلبشویی به راه افتاده. نمی خواهید رقم قرار او را بگویید؟
من یک چیزی می خواهم به شما بگویم تا بفهمید حق مربی خوب است تا پول خوب بگیرد. بعضی از دوستان قدیمی من الان شده اند مدیر عامل این بانک های خصوصی. آنها حداقل سالی 500، 600 میلیون تومان پاداش می گیرند. این یک واقعیت است. خودشان گفته اند. حالا چه ایرادی دارد ما یک مربی خوب بیاوریم و دو برابر مربیان داخلی به او پول بدهیم؟ خودش کروش به ما گفته رقم قراردادم را اعلام نکنید وگرنه مستند آن را در اختیار شما قرار می دادیم تا ببینید اصلا بحث نمی دانم 15 میلیارد و این رقم ها نیست. من یک سوالی از شما دارم. بهترین مربی لیگ برتر چقدر می گیرد؟
*800، 900. حول و حوش همین رقم ها.
خدا پدر و مادر شما را بیامرزد. ما کمی بیشتر از این رقم به کروش داده ایم. تازه او تنها در صورتی از ما پاداش می گیرد که تیم ملی ایران را به جام جهانی ببرد. طبق توافقی که کرده ایم 10 درصد از پولی که فیفا بابت صعود به این مسابقات به ما پاداش می دهد، به حساب کروش واریز می شود. اصلا با آن پول ما می توانیم تمام هزینه های جذب کروش را تامین کنیم. یعنی الان داریم سرمایه گذاری می کنیم تا بعد جواب بگیریم.
*ماشاا... کلا به مربیان تان خوب پول می دهید اما همچنان سرخودتان بی کلاه مانده.
دستمزد من را کی باید تعیین کند؟
*نمی دانیم. به هر حال باید تعریف شده باشد. مثل حقوق کارمندان.
آفرین درستش همین است. منتهی الان نیست. حالا اگر ببینم برای 4 سال دوم قرار است به من دستمزد بدهند، حتما می مانم!
*پس می مانید.
اگر انگیزه دست مزد باشد باشد که می مانیم. من تغییرات زیادی می دهم ها! گفته باشم، شما هم بدانید!
*قدیم ها که مدیر فنی سازمان تربیت بدنی بودید یادتان می آید یک مصاحبه کردید و گفتید علی پروین را نمی شناسید؟!
آخ آخ، عجب مصاحبه ای بود. گفتم او را نمی شناسم. خب تازه آمده بودم به سازمان و زیاد آدم های فوتبالی را نمی شناختم. خلاصه این جمله را که گفتم، خیلی من را اذیت کردند. حتی علی انصاریان یک مصاحبه خیلی تند علیه من کرد که بعدا فهمید اشتباه کرد و عذرخواهی کرد. اتفاقا همین امروز برای فاتحه پنجشنبه به من اس ام اس داد. دستش درد نکند. بچه خوبی است.
*الان هم فوتبالی ها را زیاد نمی شناسید؟
نه، من زیاد فوتبال نگاه نمی کنم. قبل از اینکه بیایم فوتبال هم اطلاعات زیادی نداشتم. خب دلیلی هم ندارد. به هر حال یک مدیر باید مدیریت بلد باشد نه اینکه آدم ها را بشناسد.
*پس باور کنیم رایکارد مربی سابق بارسلونا را هم نمی شناختید.
من دروغ که ندارم بگویم. یک چیز جالبی بگویم. چون من زیاد آدم های فوتبالی را نمی شناسم زیاد اشتباه می کنم. خیلی شده یک نفر بیاید به من سلام بدهد که من فکر کرده ام یک مسئولی، مربی ای یا بازیکنی بوده. خلاصه سریع او را تحویل گرفته ام و گرم با او سلام و علیک کرده ام که مبادا ضایع شود. بعد آخرش فهمیدم که یک هوادار معمولی بوده!