شریفی : مطلبی که در مورد عادل فردوسی پور گفتم برخلاف میلم بود!

تک جمله تدافعی و افشاگرانه مجتبی شریفی در برنامه نود در مورد عادل‌فردوسی‌پور به حد کافی یک هفته است که فوتبال ایران را تحت‌الشعاع قرار داده است. هر چند رییس کمیته انضباطی مدعی است برخلاف میل خود تقاضای عادل برای بخشش علی کریمی را مطرح کرده و تا خواسته توضیح اضافی و تکمیلی بدهد، حرفش قطع شده ولی چون در برنامه نود موارد زیادی از تخریب افراد دیده شده، گاهی مجری برنامه هم باید در آثار وضعی شریک شود و همان‌طور که خود عادل بقیه را نزد اطرافیانش کوچک می‌کند باید عوارض برنامه‌اش را هم بربتابد.
آقای شریفی درباره اتفاقاتی که رخ داده حتما اطلاعات کافی دارید. ما می‌خواستیم سوال کنیم که آیا شما خودتان را در این قضیه مقصر می‌دانید؟
من خواهشم از شما این است که ماجرا را پکیجی نگاه کنید. ما در برنامه‌ای مثل نود شاهد موارد زیادی هستیم. افراد گوناگونی می‌آیند و تخریب می‌شوند. خیلی‌ها هستند که مشکلاتی برایشان پدیدار می‌شود و بعضی‌ها هم حتی مسوولیت‌شان را از دست می‌دهند. بنابراین نباید آثار وضعی برنامه تنها گریبان میهمان را بگیرد و گاهی مجری نیز باید در این آثار شریک باشد.
اما شما از یک مساله خصوصی پرده‌برداری کردید و این کار جالبی نبود.
من در مورد این مساله توضیح می‌دهم. واقعا قصد نداشتم این حرف را بزنم. این بخش را هم که نباید حرف خصوصی بینمان را در برنامه مطرح می‌کردم قبول دارم اما تا خواستم ادامه بحث را دنبال کنم عادل حرف مرا قطع کرد. توضیح من این بود که مبادا بقیه فکر کنند که شما ضد تیم اصفهانی عمل کرده‌اید.
اما قبول کنید که این کار اخلاقی نبود.
من یک طرفه این کار را نکردم. ایشان مرا تحت فشار گذاشت و من مطلبی را به زبان آوردم که خلاف میلم بود اما مگر خود آقای فردوسی پور مشابه این کارها را نکرده؟ ماجرایی که بعد از برنامه معروف نود در مورد اعتیاد فوتبالیست‌ها پیش آمد که از خاطر ما نرفته است. ایشان پیامک آقای کفاشیان را که شخصی به خود فردوسی پور ارسال کرده بود، در رسانه اعلام کرد. در حالی که اگر آقای کفاشیان می‌خواست این حرف را بزند خودش در مصاحبه‌ها به زبان می‌آورد اما آقای فردوسی پور با اعلام این پیامک او را مورد استهزا قرار داد.
از فشار صحبت کردید. ظاهرا اتفاقات آن برنامه باب طبع شما نبود.
بله. ما قرار بود درباره احکام کمیته انضباطی حرف بزنیم اما بحث رفت به سمت آیین‌نامه. آن هم آیین‌نامه‌ای که ما چند وقت قبلش آن را روی سایت فدراسیون گذاشته‌ایم و گفته‌‌ایم هر کس نظری دارد اعلام کند. آقای میهمان برنامه سه – چهار مورد را گفتند ولی ما بیست و چهار – پنج مورد تغییر داریم که در مجمع باید مورد تصویب قرار بگیرد.
ظاهرا با آقای رفیعی هم چندان رابطه خوبی ندارید.
تاکید ایشان روی اینکه سه سال در ژنو بوده‌اند برای من عجیب بود. من دوست داشتم با توجه به اینکه آقای رفیعی اهل مازندران هستند، از ریشه‌های ایرانی‌شان بگویند چون همه ایرانی هستیم. یا اینکه پرواز مستقیم به زوریخ داریم یا نداریم... اگر من می‌خواستم جواب بدهم خیلی خوب نبود. ضمن اینکه ایشان رویشان را به دوربین می‌کردند انگار که طرف جواب من نیستم. خب،‌ در این شرایط من هم سکوت می‌کنم اما یادتان باشد همیشه در این مواقع کسی کوچک می‌شود که قرار است کار مدیریتی بکند.
آیا موضوع برنامه به شما اعلام نشده بود؟
یکی از مغالطه‌های علم منطق مغالطه پهلوان پنبه است. یعنی اینکه به کسی بگوییم بیا راحت از پس بحث برمیایی اما در برنامه اتفاق دیگری بیفتد. ما باید حداقل موضوع برنامه را به مهمان بگوییم. اینکه ایشان اسلایدها را پخش می‌کرد، خب طبعا اسلایدها در ذهن من نمی‌ماند. وقتی هم که می‌خواستند جواب بدهم و از برگه‌های ایشان مدد بگیرم، ایشان برگه را به من نداد و این اصلا عادلانه نبود.
حالا که مدتی از برنامه گذشته، حرف خاصی در این زمینه دارید؟
اگر قرار است همه چیز عین آیین‌نامه فیفا باشد پس چرا ما آیین‌نامه جدیدی بنویسیم و مجمع دوباره آن را تصویب کند؟ چرا همه کشورهای عضو فیفا آیین‌نامه داخلی مصوب می‌کنند؟ اگر اصل موضوع یک زبان، یک مفهوم و یک مطلب است، پس چرا در کشور آلمان پنج کارت زرد محرومیت می‌آورد و در ایران سه کارت زرد؟ من بحث نماز را به همین دلیل مطرح کردم که ایشان بلافاصله جواب دادند همه ما نماز را می‌خوانیم. در حالی که منظور من این بود برخی قوانین با توجه به نیاز جامعه وجود دارند و اینکه مثلا در اروپا نماز نمی‌خوانند چیزی نیست که ما بتوانیم به آن استناد کنیم.
به هر حال هرچه که اتفاق افتاده، عوارض این مناظره چندان خوشایند نیست چون برنامه نود با همه کاستی‌ها از سرمایه‌های فوتبال ایران است.
من که گفتم آنچه به زبان آوردم برخلاف میلم بود. اما در خصوص اینکه دیگران چه موضعی می‌گیرند، من نمی‌توانم اظهار نظری بکنم. با این حال آقای فردوسی پور باید توجه بکند که بعضی جاهای برنامه‌اش تخریبی است. در مورد خود من موضوع این بود که مدام آماج حملات بودم و در اکثر اوقات وقتی هم که می خواستم جواب بدهم چون ایشان به میان حرف من می‌پرید فراموش می‌کردم. حرف من این است همانطور که ایشان بقیه را نزد اطرافیان‌شان گاهی کوچک می‌کنند خودشان هم عوارض برنامه را بربتابند.