نوجوانان و جوانان در آزمونهایشان نتیجه نگرفتند تا چشم امید فدراسیون فوتبال تنها به امید و اتفاقهایی که این تیم در گوانگژو رقم میزند باشد؛ بلکه بتواند بخشی از ادعاهایش درباره تیمهای پایه را ثابت و منتقدانش را مجاب کند به اینکه با برنامه حرکت میکنند.
البته در این فاصله که فدراسیون تا بازیهای آسیایی دارد، مساله دیگری هم سر راه فدراسیون هست. فدراسیون فوتبال باید حالا که تیمهای علیدوستی و اکبرمحمدی نتیجه نگرفتند، موضعاش را هم در قبال این مربیان و کادرهایی که در اختیار دارند، مشخص کند اما به نظر میرسد فدراسیون فوتبال در ابتدای این مسیر هم پا را کج گذاشته. فریدون معینی که حامی اصلی اکبرمحمدی برای حضور در راس تیم نوجوانان بوده، بعد از اینکه این تیم در رقابتهای قهرمانی آسیا نتیجه نگرفته، اکبرمحمدی و علیدوستی را در یک کفه میگذارد و برای هر دو از عبارات و واژههایی مشابه استفاده میکند. سرپرست کمیته تیمهای ملی که به محض شکست جوانان در قهرمانی آسیا، بعضی عوامل ناکامی را موجه نمیدانست و میگفت: «باید به دنبال دلایل فنی برای شکست جوانان باشیم.» و در نشست کمیته فنی نیز مقابل علیدوستی مهر قرار گرفت؛ حالا حرف تازهای میزند و از لزوم حمایت فدراسیون از کادر فنی تیمهای پایه میگوید. او در گفتو گوهایی که یکی دو روز اخیر با رسانهها داشته، هر باری که درباره علتهای شکست تیمهای پایه با سوالی مواجه میشود، نوجوانان و جوانان را در شرایطی مشابه توصیف میکند در حالی که تفاوت تیمهای نوجوانان و جوانان و وضعیت مربیانشان آنقدر واضح و مشخص است که ذکر دلایل، توصیف بدیهیات است اما با این حال به چند نکته اشاره میکنیم.
***
روزی که علی دوستی مهر در قهرمانی آسیا تیمش را بازنده دید، کسی به او خرده نگرفت که مربی قابلی نیست. حتی منتقدان فدراسیون هم در مسیر انتقادهای تندشان به خود اجازه ندادند، دوستی را به گوشه رینگ ببرند و عوامل دیگر را در باخت تیم موثر دانستند، ضمن اینکه تنها انتقادی که به شخص دوستی وارد کردند، این بود که او نباید رده نوجوانان را رها میکرد. این نگاه در جمع کارشناسان فوتبال و آنهایی که در رده نوجوانان و جوانان کار کردهاند نیز وجود دارد، در حالی که وقتی اکبر محمدی با علامت سوالی مقابل این کارشناسان قرار میگیرد، واکنشهایی را میبینیم که خود گویای تفاوت این دو مربی است. وقتی قدیمیهای فوتبال میگویند «ما شناختی از این مربی نداریم»
این مفهوم را برای ما دارد که دوستی مهر و محمدی در یک کفه ترازو نیستند، پس نباید هر جفتشان به یک شکل نقد شوند و یک تصمیم دربارهشان گرفته شود. رزومهای که علی دوستی از خود بجا گذاشته با نامهایی چون مهدی مهدویکیا، جواد کاظمیان، حمیدرضا رجبی و ... در کنار تجربه کوتاه سرمربی فعلی نوجوانان در تیم نوجوانان شهاب زنجان حکایت از تفاوت این دو نفر دارد. پس بهتر است مسوولان فدراسیون وقتی میخواهند درباره تیمهای پایه صحبت کنند و در نهایت تصمیم بگیرند، هر تیم و مربیاش را به تناسب ظرفیت و توانش بسنجند و جداگانه حکم بدهند.