در اثنایی که کوچک و بزرگ درگیر بحث‌های داوری هستند و پرداختن به اینکه فلان پرچم به سود استقلال به آسمان برخواست یا داور سوت‌هایش را به نفع استقلال به صدا درآورد یک مسأله میان انبوهی از ابهامات گمشده است. مسأله این است؛ «حرف‌های فراز کمالوند در مورد باشگاه.»
سرمربی سی و چند ساله باشگاه تراکتورسازی پس از تساوی تیمش در خانه مصاحبه‌های آنچنانی خود را کلید زد و استقلال، هوادارانش و مجموعه‌ای که امروز در این تیم فعال هستند را ذلیل خواند. آیا اگر امروز یکی از عوامل باشگاه استقلال علیه باشگاه پرسابقه، مردمی، پرحرارت و پرشور تراکتورسازی از چنین لفظی استفاده می‌کرد زمین و زمان به هم بافته نمی‌شد؟
***
باشگاه استقلال در حالی ذلیل خوانده می‌شود که 65 سال سابقه دارد. باشگاه استقلال در حالی ذلیل شمرده شده که بخش اعظمی از سرمایه‌های فوتبال (در قامت مربی، بازیکن و پیشکسوت) ساخته و پرداخته‌اش است.
استقلال در شرایطی ذلیل شمرده می‌شود که برحسب اشتباه سهوی داور یک گل میزبان مردود اعلام شد و البته در حین بازی چند صحنه مشکوک، از جمله اخراج کرار جاسم از دید داوران پنهان ماند. آیا فراز کمالوند با به کار بردن آن جملات احساسی خود پس از بازی با استقلال عامل ایجاد حاشیه نشده است؟ اگر چنین است پس طبق قوانین جاری در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال باید با او برخورد شود.
***
البته این پایان حرف‌های مربی جوان تراکتورسازی تبریز که هنوز نصف باشگاه استقلال هم سن ندارد، نیست! فصل قبل نیز پس از تساوی استقلال در شهر تبریز فراز کمالوند مقابل خبرنگاران از جملات تحریک‌آمیز استفاده کرد.
امسال هم این سناریو تکرار شد و شکی نیست سال آینده هم اگر کمالوند روی نیمکت تراکتورسازی باشد فارغ از هر نتیجه‌ای شاهد موضع‌گیری او علیه باشگاه استقلال خواهیم بود. پس باید کاری کرد و مقابل این بی‌احترامی‌ها ایستاد و همین قدر کافی است که بگوییم: «عزت و ذلت دست خدا است.»