برای برتری در دربی 69 تنها کافی بود روی ضعف‌های پرسپولیس تمرکز کنی، اقدامی که اوایل هفته گذشته و پس از بازی با صبای قم در تمرین‌های استقلال انجام شد. پرویز مظلومی و دستیارانش از همان روز که قرار شد برنامه‌های خود را برای دربی وارد فاز عمل کنند تحلیل درستی از ضعف‌ها و قوت‌های حریف خود داشتند. به همین دلیل تمرین‌های آبی‌ها بر مبنای تمرکز روی ضعف‌های حریف برنامه‌ریزی شد اما ضعف‌های پرسپولیس چه بود؟ پرویز مظلومی و دستیارانش خیلی زود پاسخ سوال خود را یافتند، قلب دفاع! جایی که سرخ‌ها از ابتدای فصل به واسطه تغییراتی که ایجاد شده بود، نقص‌های بسیاری را به خود می‌دیدند. پرسپولیس تنها مهره کارسازش که البته بازی‌اش به چشم نمی‌آمد را از دست داده بود؛ وقتی نبی‌الله باقری‌ها از پرسپولیس رفت سرخ ها تصور می‌کردند ترکیب شیث و رضا نورمحمدی و حتی سپهر حیدری می‌تواند کارساز باشد اما چنین نشد و از همان روزهای نخست گفته شد همین جا پاشنه آشیل آنها است. پرویز مظلومی برنامه‌های خود را برای گذر از دربی 69 بر همین مبنا طراحی کرد؛ کار کردن روی قلب دفاع پرسپولیس. آبی‌ها از ابتدای هفته تا دربی، نزدیک به 4 جلسه تمرین را روی همین اصل یعنی گذر از قلب دفاع پرسپولیس تمرین کردند و نتیجه همان شد که در دربی 69 دیدیم. استقلال بارها و بارها از قلب دفاع پرسپولیس گذشت. 2 بار آرش برهانی، یک بار میلاد میداودی و سرانجام فرهاد مجیدی که آخری منجر به زدن گل پیروزی استقلال شد.
***
پرسپولیس در دربی 69 مالک توپ و میدان بود؛ تیمی که اغلب دقایق نیمه دوم توپ را در اختیار داشت اما توپداری سرخ‌ها منجر به زدن گل نشد. حتی آنها به غیر از یک ضربه بغل پا که غلامرضا رضایی به سوی دروازه استقلال شلیک کرد نتوانستند موقعیت خطرناکی که منجر به زدن ضربه به سوی دروازه استقلال شود را ایجاد کنند که این نشان می‌داد تاکتیک‌های حریف عقیم مانده و پرسپولیس تنها مالک توپ است. در مقیاسی بزرگ‌تر و در فینال لیگ قهرمانان سال قبل شاهد چنین شرایطی بودیم. بارسلونا مالک توپ اما تیم برنده اینتر میلان! اما چه شرایطی ایجاد شد تا استقلال بتواند تاکتیک حریف را ناکارآمد بگذارد؟ پاسخ این سوال از دریچه فنی این بازی بیرون می‌آید؛ پرس کردن هافبک مدافعان، بستن فضاهای کنار و یارگیری من تومن تا پایان بازی. استقلال از قدرت هجومی پرسپولیس آگاه بود و همین باعث شد تا اقدام‌های اساسی در جهت خنثی‌‌سازی برنامه‌های هجومی این تیم صورت بگیرد و همان طور که از ابتدای هفته هم شاهد بودیم مظلومی مبنای کار را بر همین اصل بنیان کرد.
***
برای اینکه به این نتیجه برسیم که تحلیل‌های کادر فنی استقلال در دربی 69 صحیح بود می‌توانیم به یک جابجایی منطقی قبل از دربی اشاره کنیم. گذشته از بحث‌های تاکتیکی که آبی‌ها عمق دفاع پرسپولیس را هدف قرار داده بودند، قبل از تقابل با حریف سنتی ترکیب اصلی استقلال با یک تغییر منطقی روبرو شد. در حالی که تصور می‌شد مظلومی، جباری و مبعلی را از ابتدا در ترکیب اصلی قرار دهد اما او این کار را نکرد و فقط ایمان را از ابتدا در ترکیب اصلی قرار داد و از دو هافبک دفاعی (کیانوش و فرزاد) در کنار او بهره گرفت. این تغییر باعث شد تا قدرت فیزیکی استقلال در میانه میدان افزایش یافته و استقلال بازنده جنگ‌های فیزیکی نباشد. نتیجه این تغییر آن شد که نیمه دوم جباری به میدان آمد! یعنی مظلومی مهره‌ای داشت تا بیاید و جای ایمان را بگیرد و حتی بهتر از او برای مهاجمان موقعیت‌سازی کند. وقتی مجموعه این تصمیم‌ها، اعم از تعویض، انتخاب روش بازی و تمرکز روی نقاط ضعف پرسپولیس را کنار هم قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که مظلومی و دستیارانش در دربی 69 برنده اصلی بودند و با تحلیل‌های خود سبب برتری استقلال در این میدان شدند.