به هیچ وجه قصد نداریم بزرگنمایی کنیم و نمایش بازیکنان استقلال مقابل استیل‌آذین را یک نمایش رویایی بدانیم اما در بازی استقلال رگه‌هایی از هماهنگی و بازی تکضرب بین مبعلی و جباری دیدیم که بی‌شباهت نبود به تیکی‌تاکای معروف اسپانیایی‌ها. تیکی‌تاکایی که ژاوی و اینیستا در آن نقش غیر قابل انکاری ایفا می‌کردند و اسپانیا با تکیه بر همین توانایی‌ها توانست قهرمان جام جهانی شود. استقلال اما مقابل استیل‌آذین نشان داد می‌تواند در صورت هماهنگی بیشتر روش تیکی‌تاکا را برای خود برگزیند. در نیمه اول مبعلی و مجتبی جباری چنان هماهنگ نشان دادند که همه را یاد اینیستا و ژاوی انداختند.
بازی تکضرب همراه با پاس‌های عمقی استقلال را تبدیل کرده بود به یک تیم هماهنگ و البته سریع در ارسال پاس‌های عرضی، طولی و مورب. مبعلی و جباری به خوبی یکدیگر را در زمین پیدا می‌کردند و استقلال را تبدیل کرده بودند به شبه تیم ملی اسپانیا. کیانوش رحمتی وظایف دفاعی را بر عهده داشت و جلوتر از او مبعلی و جباری وظیفه پاسوری و موقعیت‌سازی برای مهاجمان را انجام می‌دادند. بدون شک اگر افشین قطبی بازی استقلال مقابل استیل‌آذین را تماشا کرده باشد دیگر نمی‌تواند از بازی تیکی‌تاکایی تیم ملی صحبت کند. هماهنگی بازیکنان استقلال به هیچ وجه قابل قیاس با هماهنگی بازیکنان تیم ملی نبود. جباری و مبعلی در استقلال چشم بسته همدیگر را پیدا می‌کردند و بازی تیکی‌تاکایی آنها همه را انگشت به دهان کرده بود اما باید دید آیا این هماهنگی در بازی‌های آینده هم ادامه خواهد داشت یا اینکه فقط یکبار شاهد وجود رگه‌هایی از تیکی‌تاکا در بازی استقلال بودیم؟