گزارشگر دیدار در صحنه ای که مجتبی جباری شوت آرامی زد گفت که جباری زورش به توپ نمی رسد اما جباری در دقیقه 90 نشان داد که زورش به توپ می رسد اما به توپ زور نمی گوید!
بازی پر حاشیه استیل آذین – استقلال تمام شد، اما داستان برای آبی ها پایتخت تازه شروع شده است، بازگشت مجتبی جباری هافبک ظریف اما خلاق استقلال به ترکیب این تیم بدون شک بهترین اتفاق بازی امشب بود.
جباری که برخی فوتبال فانتزی او را "شاعرانه" توصیف می کنند، علیرغم آنکه نیمی از توان اش را به دلیل مصدومیت، بیرون از مستطیل سبز جا گذاشته بود بازی قابل قبولی به نمایش گذاشت، او بیهوده به توپ لگد نمی زند و گرچه به قول عادل فردوسی پور گاهی "زورش" به توپ نمی رسید اما او کسی نیست که به توپ "زور" بگوید، او نمونه ای از فوتبالیست هایی است که حتی اگر با کفش استوک دار به بادکنک هم لگد بزنند بعید است بترکد!
این مدح کورکورانه بازیکنی نیست که با یک ضربه کاشته دیدنی، پرویز مظلومی را از گزند شعارهای تلخ "حیا کن و رها کن" نجات داد، آماده بودن او و درخشش در تیم استقلال، می تواند فوتبال ملی را به داشتن هافبکی که پاس دادن را بلد است امیدوار کند، بازگشت جباری که خلاقیت و آرامشش استقلالی ها را وادار کرده به او لقب "زیدان" بدهند، می تواند نظم به هم ریخته خط هافبک استقلال را دوباره به این تیم برگرداند