درباره این3 نفر!

منتقدان جدایی جانواریو، اکبرپور و حسین کاظمی معتقدند باشگاه استقلال اگر در روزهایی که آنها جدا شدند و به تیم‌های مورد علاقه خود پیوستند، مدیرعامل داشت هیچ گاه اجازه نمی‌داد آنها از استقلال بروند. تحلیل این است که علت جدایی این 3 نفر استعفای مدیرعامل و اعضای هیات مدیره باشگاه و نامعلوم بودن اوضاع مدیریتی است اما اصل ماجرا چیز دیگری است؛ امروز اگر بخواهیم تحلیل درستی در این باره داشته باشیم و اطلاعات صحیح به خورد مردم و هواداران بدهیم باید مدعی بشویم با توجه به اطلاعاتی که در دست است جدایی این بازیکنان در صورت بودن مدیرعامل هم قطعی بود! جدایی به دلیل نامعلوم بودن تکلیف مدیریت باشگاه استقلال موضوعی است که جسته و گریخته از سوی این 3 بازیکن به عنوان دلیل جدایی بیان می‌شود که با اصل منافات دارد. درباره این 3 نفر باید گفت آنها چه استقلال مدیرعامل داشت و چه مدیرعامل نداشت که حالا چنین است، از استقلال جدا می‌شدند. اگر یک به یک بخواهیم وضعیت جدا شده‌ها را بررسی کنیم باید رسیدن به پول بیشتر را دلیل اصلی این کار محسوب کنیم. وجه اشتراک آنها در حقیقت رقم‌های نجومی است که از سوی دو باشگاه متمول فوتبال ایران که هیچ توجهی به دیگر تیم‌ها ندارند پیشنهاد شده است، پیشنهادی که البته مربوط به فصل نقل و انتقالات نبود. برای مثال می‌توان به ماجرای فابیو اشاره کرد؛ بازیکنی که مدیر برنامه‌هایش شب بازی با سپاهان در لیگ نهم با مسوولان این باشگاه به طور ضمنی به توافق رسید و سرانجام اولین بازیکنی لقب گرفت که از استقلال جدا شد. اگر به این سوال بخواهیم پاسخ بدهیم که استقلال با توجه به پیشنهاد یک میلیارد و 200 میلیونی باشگاه سپاهان چگونه می‌توانست ستاره برزیلی‌اش را حفظ و نگهداری کند در واقع به هیچ پاسخی دست نمی‌یابیم. کما اینکه واعظ آشتیانی در زمان مدیریت خود در جلسه‌ای با مدیر برنامه جانواریو پیشنهاد 800 میلیون برای دو فصل را ارائه کرد که با مخالفت این بازیکن روبرو شد تا او سرانجام صاحب یک میلیارد و 200 میلیون تومان برای دو فصل شود. درباره سیاوش اکبرپور و حسین کاظمی هم این موضوع صادق است. استقلال با چه میزان پول می‌توانست این دو نفر را راضی کند. نه واعظ آشتیانی و نه مدیرعامل جدید هیچ یک قادر به حفظ این بازیکنان نبودند چرا که پیشنهاد باشگاه استیل‌آذین به این دو بازیکن آنقدر اغوا کننده بود که فی‌الفور قید حضور در استقلال را بزنند و با این تیم به توافق برسند. استقلال هرگز نمی‌توانست رقمی بیشتر از 450 میلیون تومان برای حفظ این دو بازیکن هزینه کند. رقمی که دست کم 150 میلیون تومان کمتر از پیشنهادی بود که هدایتی به دو بازیکن ارزشمند استقلال پیشنهاد داده بود. به این ترتیب این دو هم قطع به یقین از استقلال جدا می‌شدند و مدیرعامل استقلال با هر نام و مشخصاتی نمی‌توانست این دو را حفظ کند.
***
اشاره به این موضوع کتمان توانایی‌ها و اثرگذاری این 3 بازیکن محبوب و ارزشمند نیست. پیدا است که این 3 بازیکن هم از درجه فنی و هم از درجه محبوبیت جزو بهترین‌های استقلال در سال‌های اخیر محسوب می‌شوند اما اینکه گفته می‌شود آنها در جدایی از استقلال بی‌میل بوده‌اند ادعایی باورنکردنی است. قطعاً رقم‌هایی که پیشنهاد شده آنها را اغوا کرده است و این 3 بازیکن برای دست یافتن به سرمایه بیشتر، استقلال را ترک کرده‌اند که این از رفتار آنها در روزهای آغازین فصل نقل و انتقالات کاملاً پیدا است. در عین حال وحید طالب‌لو، خسرو حیدری و حتی مجتبی جباری صبر کرده‌اند تا اوضاع مدیریتی باشگاه استقلال مشخص شود؛ کاری که نه جانواریو انجام داد، نه سیاوش و نه حسین کاظمی. حالا اینکه بعضی‌ها مدعی می‌شوند این 3 بازیکن علاقه‌ای به جدایی نداشتند بیشتر یک ادعای احساسی و فاقد فکر و اندیشه لازم است. به هر حال اگر آنها می‌خواستند در خدمت استقلال باشند منتظر می‌ماندند تا تکلیف استقلال روشن شود. تردید نداریم رقم‌هایی که به این بازیکنان پیشنهاد شد تحت هر شرایطی حکم به جدایی آنها می‌داد... به هر حال لازم بود درباره جدایی این بازیکنان واقعیت پنهان نماند و هواداران استقلال هم بدانند که باشگاه‌شان اگر مدیرعامل هم داشت نمی‌توانست از لحاظ مالی این 3 بازیکن را راضی کند.