استقلالی که در خط دفاع ضعف داشت، راه چاره را در یک چیز دید؛ این که بیشتر حمله کند. این حربه به خوبی جواب داد و ارمغانش پیروزی 3- صفر در برابر پیکان بود؛ پیکانی که بیشتر ما را به یاد استیل‌آذین می‌اندازد؛ تیمی پرستاره اما فاقد روح.

بی‌انصافی است که از پیکان بد بگوییم و پیروزی استقلال را لوث کنیم اما پیکان نه فقط در این بازی بلکه در بازی‌های گذشته هم بی‌روح و بی‌مسئولیت فوتبال می‌کرد. جسم بازیکنان داخل زمین است اما روح آنها نه. در منطقه یک‌سوم دفاعی پرتعداد هستند اما تعقیب توپ می‌کنند نه تصاحب توپ. متأسفانه اشتیاقی برای حمله ندارند و از همه بدتر به باخت عادت کرده‌اند. از حربه استقلال گفتیم؛ بیشتر حمله کردن برای پوشاندن ضعف خط دفاعی. هرچند هاشم بیک‌زاده نشان داد که آچار فرانسه است و حتی می‌تواند مدافع میانی – بغل راست خوبی باشد. این حربه مصداق همان جمله قدیمی است؛ در فوتبال بهترین دفاع، حمله است. توضیح داده بودیم؛ تیمی که در حمله است، حریف را وادار به دفاع می‌کند اما اگر به منطقه یک‌سوم دفاعی خودی پناه ببرد، این پیام را مخابره می‌کند که حریف حمله کن.

سپاهان فرهاد کاظمی هم همین خصوصیت را داشت. دو گل می‌خورد اما سه گل می‌زد. سه گل می‌خورد اما چهار گل می‌زد. آن روزها همه از قهرمانی سپاهان می‌گفتند و کسی به ایرادات خط دفاعی کاری نداشت. هرچند تیمی که سراسر حمله می‌کرد، طبیعی بود در برخی حملات حریف، دستان خود را به علامت تسلیم بالا ببرد. استقلال در بازی با پیکان برنامه‌های جدیدی داشت. 1-4-1-4 یا 2-4-4؟ این خیلی مهم نیست. سیستم‌ها در فوتبال فقط اعدادند و نه سبب برتری می‌شوند و نه سبب باخت. حتماً شنیده‌اید و دیده‌اید که تیم‌های مغلوب هم از سیستم‌های نوین برای بازی استفاده می‌کنند و گاهاً برخی تیم‌های برنده به سبک قدیم در زمین آرایش می‌شوند. تکاپو برای بردن، این روزها در استقلال موج می‌زند. از امید ابراهیمی در جلوی خط دفاعی استقلال گرفته تا محمد قاضی یا سجاد شهباززاده در نوک خط حمله. تکاپو، گام اول است برای بردن و تیمی که تکاپو دارد، حتماً صاحب موقعیت خواهد شد.

خوبی استقلال امروز این است که فقط به خسرو حیدری و طراحی حملات از جناح راست اکتفا نمی‌کند. به واقع امروز فقط خسرو حیدری پاسور استقلال نیست. جاسم کرار پاس‌های دقیق و ناب می‌دهد. مهدی کریمیان گلزنی می‌کند. علاوه بر میلاد فخرالدینی، یعقوب کریمی هم اورلپ می‌زند. آبی‌پوشان در بازی با پیکان کمی متفاوت با دیدارهای قبلی بودند. تفاوت در فوتبال گروه آنها بود. به موقع به حمله اضافه می‌شدند و با عطش به دفاع برمی‌گشتند.
می‌دانید رمز موفقیت در فوتبال چیست؟ از اسرار پیچیده خبری نیست. تیمی می‌برد که جدا از توانمندی و ایمان به آن تلاش مجدانه داشته باشد. تلاش مجدانه هم یعنی از جان و روح مایه گذاشتن، نهایت دویدن، تصویرسازی ذهنی برد و القای آن به هم‌تیمی‌ها، نگاه امیدوارانه و حرکت در مسیر پیروزی.